वाड्यात येऊन जा.. भाग १८

"काहीच माहित नाही बघ. कसंबसं त्या आजोबांनी मला त्या खोलीबाहेर काढलं. त्या घटनेनंतर मला खूप ताप आला होता. सगळेजण डोळ्यात तेल घालून माझ्याकडे लक्ष ठेवत होते. ताप उतरताच त्या आजोबांनी लगेचच आम्हाला घरी पाठवले. निघताना सक्त ताकीद दिली की परत इथे अजिबात यायचे नाही म्हणून. त्यांचं आणि माझ्या आजोबांचे काही बोलणे झाले वाटतं. त्यांनी आजोबांना परत काही रक्कम दिली आणि घरी पाठवून दिले. आल्यावर काही दिवसांनी आजोबासुद्धा गेले. बाबा आजारी पडले. आजीने जपून ठेवलेले पैसे सगळे त्यांच्या आजारपणात संपले. आणि आमचे अजूनच वाईट दिवस सुरू झाले. पेपरची लाईन टाकून मग शाळेत जायचो. चिऊ पण परिस्थितीने लहानपणीच शहाणी झाली होती. तिच्या वयाची सगळी मुले फुगे, खेळण्यासाठी रडायची. ती बिचारी मात्र स्वतःशीच खेळत रहायची. ती चारपाच वर्ष फार भयंकर होती. असं म्हणायला नको.. पण बाबा गेले आणि घराने सुटकेचा श्वास टाकला."