वाड्यात येऊन जा.. भाग ३७

"नाही अजून. त्या काकांना बहुतेक सगळं शेत दाखवूनच येतील ते." नीताताई हसत म्हणाल्या. माधवराव परत स्वयंपाकघराबाहेर पडले. 'काय शोधायचे आहे नक्की?' हे शब्द त्यांच्या कानावर पडले आणि परत वयाला न शोभणाऱ्या चपळाईने ते त्या दालनाच्या दिशेने जाऊ लागले. आजचा दिवस त्यांच्यासाठी फारच दगदगीचा गेला होता. आधी पालवी नंतर राज आणि आता आर्यन. खूपच थकले होते ते. पण जाणं भाग होतं. ते दालनापाशी पोहोचले. दालन बाहेरून बंद होते. त्यांनी दालनावर गंगाजल शिंपडले. आश्चर्य म्हणजे गंगाजल शिंपडताच आतून दरवाजा उघडून आर्यन बाहेर पडला. समोर उभ्या माधवरावांना बघून तो घाबरला. त्याने गळ्यातले लॉकेट पुढे केले. तरीही ते तिथेच आहेत हे बघून त्याने त्यांना मिठी मारली. माधवरावांनी त्याच्या पाठीवरून हात फिरवला.