वाड्यात येऊन जा.. भाग ५४

"मला इथून मुक्त केलेस तर अश्या कितीतरी गोदा आणून तुझ्यासमोर उभ्या करेन." तो आवाज परत भानूच्या कानात गुणगुणला. भानूने चमकून मागे वळून बघितले. आजूबाजूला कोणीच नव्हते. तो तसाच बाहेर आला. समोरच चंद्रसेनाची हसरी तस्वीर दिसत होती. भानूने तिच्याकडे बघून न बघितल्यासारखे केले. त्याला खरेतर आता कालकेयाकडे जावेसे वाटत होते. पण आता दिवसाउजेडी जाण्यात थोडा धोका पण होता. तो परत आपल्या दालनात गेला. आणि हळूहळू त्याच्या डोळ्यासमोर एक चित्र दिसू लागले. जिथे तिथे आग लागली होती. सगळेजण ती भयानक आग विझवायचा प्रयत्न करत होते. मात्र ती आग विझण्याऐवजी जोमाने पेट घेत होती. त्या गढीत कोणीतरी होते बहुतेक. ते जीवाच्या आकांताने ओरडत होते. कोणीच त्यांच्यापर्यंत पोहोचू शकत नव्हते. त्यांची नजर समोर उभ्या असलेल्या व्यक्तीकडे गेले. इतकावेळ जीवाला घाबरून ओरडणाऱ्या त्यांना आपले भवितव्य समजून चुकले होते. ते कोणामुळे झाले, हे ही समजले होते. आता मात्र त्यांनी शिव्याशाप द्यायला सुरुवात केली. तोच जळत्या लाकडाचा एक भाग त्या व्यक्तीच्या अंगावर पडला. तो काहीतरी बोलू पहात होता.. पण तोवर त्याचा प्राण निघून गेला होता.