वाड्यात येऊन जा.. भाग ७६

"आत्या, समजत नाहीये. तू माझा हात धर." विराजचा आवाज ऐकून नीताताई त्याचा हात धरायला गेल्या. नुसती हाडं लागलेली बघून त्यांनी परत एकदा हात चाचपला. विराज एवढा बारीक नाही, हे त्यांना माहित होते. धीर करून त्यांनी हात थोडा वर केला. कपड्यांच्याऐवजी लागलेली हाडं बघून त्यांचा धीर सुटला. त्या जोरात किंचाळल्या. त्यांचा आवाज ऐकून विराजच्या हातून पार्थने दिलेली गोळी खाली पडली. अंधार नाहीसा होऊन परत सूर्यप्रकाश पसरला. नीताताईंनी बाजूला बघितले. एक हाडांचा सांगाडा तिथे दात विचकत होता. वाढत्या सूर्यप्रकाशात तो अदृश्य होत गेला. ते दृश्य पाहून नीताताई बेशुद्ध पडणार होत्या. विराजने त्यांना धरले.