वैखरी एक प्रेमकथा भाग-१६

आतू : " हो वहिनी माझ्या आयुष्याची चोविस पंसविस वर्ष मी वाया घालवली . माझ्या बाळाच्या चिंतेत, दुःखात मी जगणं विसरले . माझ्या चिंतेनी मला माझं मूलं परत मिळालं
का ? प्रेमनी धोका दिला त्याचा घोक करत बसले त्यानी प्रेम वापस आला का? जीवन म्हणजे सुख दुःखाचा खेळ . दुःख कुणाला चुकलं ते प्रत्येकाच्या आयुष्यात येतचं आणि हो ते जाण्यासाठीच येतं सुख दुःख दोघेही जीवन वाटेवरील पाहुणे हे समजत असूनही मला उमजत नव्हतं . समजणं आणि उमजणं यात
बरचं अंतर असतं वहिनी समजणं जरी सहज असलं तरी उमजणं त्या पलिकडचं असतं . हे मला वैखरीशी बोलतांना उमजलं . खूप समजदार आहे हो वैखरी . जीवनाचे तत्वज्ञान चांगलचं जाणते माझी भाची . "