वैखरी एक प्रेमकथा भाग-१८

वैखरी : "का? देवाकडे काय मागीतले ते इतरांना सांगीतलं तर मिळत नाही का ?".
आतू : "तसंच समज . चल निघूया . नेमकी कशी साडी घ्यायची ठरवायला वेळ लागतोच . घरूनच उशीर झाला तर खूप उशीर होईल ."
वैखरी : कसली पसंती अन् कसलं काय ?
मला तर जराही इंन्टरेस्ट नाही त्या साडीत . फोन करून द्यायचा का बुटीक वालीला की तुझ्याच मनानी च्युस करं म्हणून ."
आतू : ये वेडाबाई ,जरा दमानी घे. दादा वहिनी म्हणतात तर आवडीने घे की सुंदर साडी .
असं समज की वसंतसाठी नेसायचीय तुला ती साडी".
वैखरी : " काही काय बोलतेस आतू ?
वसंतसाठी ? अगं आशय येतोय मला बघायला वसंत नाही . पाटील कुटुंबीय मला पसंत करणार नाहीत अशी जरा विचित्र कलर कॉम्बीनेशनची साडी पसंद करुया आपण ."
आतू : "अगं , पाटील कुटुंबीयांना ऑलरेडी तू पसंत आहेस सून म्हणून . ते केवळ फॉरमॅलिटी म्हणून येत आहेत. आशयलाच खूप आवडतेस तू . वहिनी सांगत होत्या . पाटील वहिनींनी सांगीतलं वहिनींना फोनवरती की, आमच्या मुलाची पसंत ती आमची पसंत ."
वैखरी : " हे आता सांगतेस तू ?"
आतू : " म्हटलं तुला सांगून कशाला टेन्शन दयावं उगीच ."
वैखरी : "आतू, टेन्शन नाही हे तर भलं मोठं संकट आहे . त्यात बाबांनाही तो आशय खूप आवडतो . अभ्यास राहिला बाजूला मध्येच हे आशयरूपी संकट आलं . काय अभ्यासात मन लागणार . सेमीस्टर होईपर्यंत थांबले असते बाबा तर चालले नसते का? ही लग्नाची गोष्ट सेमीस्टर झाल्यावर काढायची होती घरात . माझ्या अभ्यासात अडथळा नसता आला ना ."
आतू : " टेन्शन नको घेवूस . कसलाही ताण न घेता पाटील कुटुंबियांना भेट . सेमीस्टर झाल्यावर लग्नाची बोलणी होणार आहे . बराच वेळ आहे . तू सध्या तुझं लक्ष केवळ अभ्यासावर केंद्रित कर . \"हम अभी हारे नही, दुनिया अभी जीती नही हारने से पहिले हार माने क्यू ?\" चल
पसंत कर एक नाही दोन सुंदर साड्या ."