वैखरी एक प्रेमकथा भाग -२४

आतू : " कसे सांगू म्हणजे काय ? तोंडानी
सांग . काय म्हणाली स्वरा विचारले का सुहितला"
वैखरी : "अगं आतू . वसंतला पण मी
आवडते ."
आतू : " काय ? काय सांगतेस ? देव पावला गं बाई . मी देवाला तीच प्रार्थना करत होती . माझं आयुष्य जसं एकाकी गेलं तसं वैखरीचं नको जायला तिला तिच्या आवडीचा जोडीदार मिळू दे . थांब जरा मी देवाजवळ दिवा लावून देवाचे आभार मानते ."
वैखरी : "आतू मी पण येते देवघरात .
देवाचे आशीर्वाद घेवून मी पण देवाला धन्यवाद देते ."
आतू व वैखरी दोघीही देवघरात जावून . देवासमोर दिवा लावतात व देवाचे आर्शीवाद घेवून देवाला धन्यवाद देतात. तेवढ्यात वैखरीची आई येते .
आई : "अगं बाई . ओतोभाच्या देवाजवळ काय मागणं मागत आहेत . सायंकाळ व्हायचीच आणि दिवा पण लागला आज देवघरात . काय विशेष ?"
आतू : " काही नाही हो वहिनी . वैखरीच्या लग्नाबाबत सर्व ठीक होवू दे असं म्हणत होते देवाला . तेवढयात वैखरी स्वराकडून आली मला शोधत देवघरात ."
वैखरी : " आतू थांब मला आईला सर्वकाही खरं, खरं सांगायचंय ."
आई : " खरं खरं ? म्हणजे प्रतिक्षाताई खोटं बोलल्यात की काय ?".
आतू : "नाही हो वहिनी तिला म्हणायचय मीच तिला देवाजवळ प्रार्थना करण्यासाठी घेवून आले".
आई : " तुम्हा आतोभाच्यांचं काही कळत नाही काय चाललय ते.. घडीचे काही म्हणता तर घडीत काही… काय लपवताय दोघीजणी माझ्यापासून ?"
असं म्हणून वैखरीची आई किचनकडे जाते…
वैखरी : " तू बाबांना सांगणार आहेसच ना वसंतबाबत ? मग आज आईला विश्वासात घेवून सांगायचं होतं मला वसंतबाबत सर्वकाही .
माझं वसंतशी लग्न होवो कींवा न होवो पण मी काही झालं तरी दुसऱ्या मुलाशी लग्न करणार नाही हे निश्चित . उगीच घरच्यांना संभ्रमात ठेवल्यापेक्षा सांगून टाकावं तसं आईला सांगीतलं असतं तिचही मत बाबांना सांगण्याआधी कळालं असतं . तू का ? गोष्ट मोडलीस आतू ?".
आतू : " विचार करून बोलू थोडं घाई नको असं मला वाटलं ."
वैखरी : "सत्य बोलायला विचार करण्याची काय गरज ? तसंही मी आईबाबांनी वसंतला नापसंती दर्शविली तर त्यांच्या शब्दाच्या बाहेर जाणार नाही ."
आतू : " म्हणजे ? तू दादा - वहीनी नाही म्हणाले तर वसंतशी लग्न करणार नाहीस ."
वैखरी : " हो नाही करणार लग्न वसंतशी . वसंत माझ्या जीवनात असलाच पाहीजे असे जरूरी नाही .तो माझ्या हदयात आहे. एवढे पुरे आहे .आनंदानी जगण्यासाठी ."