वैखरी एक प्रेमकथा भाग -२३

स्वरा : " वैखरी तू ? अशी अचानक ?"
वैखरी : "तुला भेटायची इच्छा झाली अन् निघाली तुला भेटायला ."
स्वरा : "हाऊ स्वीट ! तसंही मला करमत नव्हतं . परिक्षेच्या दिवसात अभ्यासात वेळ जायचा . आता वेळच जात नाही गं . खूप कंटाळवाणं वाटतंय ."
वैखरी :. "अगं स्वरा मला तुला काहीतरी सांगायचं होतं ."
स्वरा : "सांग न मग . त्यासाठी परवानगी घेशील की काय ?"
वैखरी : " नाही तसं नाही अगं खरं तर मला तुझी मदत पण हवी ."
स्वरा : "वैखरी हे काय ? आज तू अशी का वागतेस ? बोल नं मोकळ्या मनानी ."
वैखरी : " अगं, गोष्ट अशी आहे बाबा माझ्या लग्नाची तारिख काढायच्या विचारात आहेत. आपली परिक्षा कधी संपते याची वाटच बघत होते ते. आणि मला त्या मुलाशी लग्न करायचे नाही ."
स्वरा : का ? आशय आवडत नाही का तुला ? फीज
वैखरी : "आवडायचा प्रश्नच नाही . माझ्या मनात दुसऱ्या कुणासाठी जागाच नाही ."
स्वरा : "म्हणजे ? कोण आहे तुझ्या मनात ? छुपी रुस्तम . बोलली नाही कधी ? ये सांग न वैखरी कोण आहे तो भाग्यवान !"
वैखरी : \" वसंत \"
स्वरा : " काय !" कधी झालं हे सर्व ? मला कसं कळलं नाही ? माझ्यापासून का
लपवलंस ? माझाच वसंतदादा का हा तुझ्या मनाचा चोर ."
वैखरी : " हो तुझाच वसंतदादा ".
स्वरा :" जा मी नाही बोलणार तुझ्याशी . मैत्रीणी पासून लपवतं का असं कुणी कधी ? "
वैखरी : "स्वरा तू माझी चांगली मैत्रीण आहेस ना ? मला समजून घेशील मला खात्री आहे. तुझ्याजवळून लपवायचं नव्हतं गं मला . मीच गोंधळलेली होते . मला हे सर्व टाळायचं होतं खूप घाबरायची मी या प्रेम वगैरे प्रकरणाला . म्हणून मला वसंत आवडतो ही गोष्ट मी स्वतःही नाकारायची . प्रेम कुणी करत नसतं ते होतं हे अनुभवातून कळलं . मी माझ्या मनातले भाव कुणालाच कधी दिसू दिले नाही . वसंतलासुद्धा .
मला यात पडायचच नव्हतं . माझ्या घरच्या वातावरणाची मी तुला कल्पना दिलीच होती . आता वातावरण बदललं . आतू माझ्या पाठीशी आहे. तसंही मनात कुणी असतांना दुसऱ्याशी लग्न करणं म्हणजे त्याच्यावर अन्यायच आहे. म्हणून आतू म्हणाली, "तुझ्या भावना तू वसंत पर्यत पोहचव किंवा वसंतच्या भावना जाणून घे . मग पुढे काय करायचं ठरवू . जीवन अनमोल आहे. चूप राहून मनातील भावना लपवून स्वतःला दुःखाच्या खाईत नको ढकलूस" . माझ्या आत्याचं तसंच झालं . तसं माझं होवू नये असे तिला वाटते . मलाही ते पटलं . करशील ना मदत?".