वांझोटी... भाग:२

“डॉक्टर, मी खूप प्रयत्न करते. पण नाही सावरू शकत. दर महिन्याला दिवस मोजते, कन्सीव होण्याची गणिते मांडते. माझे बीज कधी फलित होणार, त्या तारखा माझ्या डोक्यात ठाम असतात. त्या रात्री शरीर खूप काही सांगू लागते, मी त्याच्या स्पर्शाने आसुसलेली असते, मनातच त्याच्या प्रेमाने स्वतःला चिंब भिजवते आणि तो जवळ आला की हृदयाचे ठोके दुप्पट होतात. पूर्ण काया त्याच्या उबेने पेटून उठते. तो पलंगावर जवळ आला की, वाटते की त्याच्यात विलीन व्हावे. तो स्मित देतो, गुड नाईट म्हणतो आणि झोपतो. मी मात्र श्वास, भावना सावरण्याचा प्रयत्न करते. पण तेही वांझोटे ठरतात, माझ्यासारखेच.” असे म्हणत तिने आपले डोळे बंद केले.