वारी पावली

पण विद्याने
"नाही हो !इथेच माझे पंढरपुर आहे. तुम्ही निवांत जा. मी सांभाळते ईथले. घरात पण बघायला हवे ना!"
असे वरदला म्हटले.
खरंतर यंदा तब्येतीच्या कुरबुरीमुळे वरदलाही वारीसाठी चालत जाणे जमेल की नाही याविषयी शंका होती.
पण तरीही गेल्या अकरा वर्षाचा नियम चुकवायचा नाही.. म्हणून त्याने एक तप वारीचे पूर्ण करण्यासाठी जायचेच असे ठरवले. आवश्यक ते सामान आणि औषधे घेऊन तो गावकऱ्यांसोबत निघाला.
इकडे गावाकडे विद्या घरातल्या ज्येष्ठांची आणि मुलांची काळजी घेण्यामध्ये गुंग झालेली होती. त्याला जाऊन आज आठ दिवस झाले होते आणि अजून बारा दिवस लागणार होते.
अचानकच सासुबाईंची तब्येत खराब झाली. तिला कळेना काय करावे त्याच्याशी संपर्क करावा का? जर आपण आईंच्या तब्येतीविषयी सांगितले आणि त्याने परत फिरायचे ठरवले तर, त्याच्या वारीच्या नियमात आपण व्यत्यय आणला असे तर ठरणार नाही ना ?
असा विचार करून तिने आलेल्या परिस्थितीशी एकटीनेच तोंड देण्याचे ठरवले.