काही नाही. तुझाच विचार करत होते."
श्रेयस हसला. "माझ्या बद्दल काय विचार?"
माया काही क्षण गप्प राहिली. मग म्हणाली, "श्रेयस, मी तुझ्यापासून काहीतरी लपवतेय."
तो थोडा स्तब्ध झाला. "काय?"
मायाचा आवाज थोडा निचरा झाला. "मी तुला सांगू इच्छिते… पण मला भीती वाटते."
श्रेयसने गाडी एका बाजूला लावली. "माया, मी तुझ्यासोबत आहे. जे काही असेल, आपण दोघं त्याला तोंड देऊ."
ती थोडा वेळ गप्प राहिली, मग म्हणाली, "ठीक आहे. उद्या भेटूया?"
श्रेयस हसला. "माझ्या बद्दल काय विचार?"
माया काही क्षण गप्प राहिली. मग म्हणाली, "श्रेयस, मी तुझ्यापासून काहीतरी लपवतेय."
तो थोडा स्तब्ध झाला. "काय?"
मायाचा आवाज थोडा निचरा झाला. "मी तुला सांगू इच्छिते… पण मला भीती वाटते."
श्रेयसने गाडी एका बाजूला लावली. "माया, मी तुझ्यासोबत आहे. जे काही असेल, आपण दोघं त्याला तोंड देऊ."
ती थोडा वेळ गप्प राहिली, मग म्हणाली, "ठीक आहे. उद्या भेटूया?"
भाग 3
पुढच्या दिवशी संध्याकाळी ती एका पार्कमध्ये त्याच्या समोर बसली होती. तिचे हात थोडे थरथरत होते.
"माया," श्रेयसने तिचा हात आपल्या हातात घेतला, "काय आहे तुझ्या मनात?"
तिने खोल श्वास घेतला आणि म्हणाली, "श्रेयस, माझा भूतकाळ खूप गडद आहे… तुझ्यासारख्या कुणाला तो सोसावा लागेल असं मला वाटलं नव्हतं."
श्रेयस गप्प बसला. "म्हणजे?"
तिच्या डोळ्यांत पाणी तरळलं. "तीन वर्षांपूर्वी, मी एका चुकीच्या माणसाच्या प्रेमात पडले होते. त्याचं नाव अर्जुन होतं. सुरुवातीला तो खूप चांगला भासला, पण नंतर तो एक वेगळंच रूप घेऊ लागला. त्याचा माझ्यावर जीव असायचा… पण तो प्रेम नव्हतं, ते वेड होतं."
श्रेयसच्या चेहऱ्यावरचे भाव बदलले.
"तो इतका असुरक्षित आणि आक्रमक बनला की त्याने माझ्यावर नियंत्रण मिळवायचं ठरवलं. मी त्याला सोडून जाऊ नये म्हणून त्याने मला धमक्या दिल्या. एके रात्री, तो इतका हिंसक झाला की मला त्याच्यापासून पळून जावं लागलं. मी माझं सगळं सोडून मुंबईत आले… नवीन ओळख घेऊन, नवीन आयुष्य सुरू करण्यासाठी."
श्रेयस तिच्याकडे स्तब्ध होऊन पाहत होता.
मायाने हलक्या आवाजात पुढे विचारलं, "आता सांग, श्रेयस, हे ऐकूनही तुझी भावना तशीच आहे का?"
श्रेयसने काही क्षण काहीच न बोलता तिला फक्त पाहिलं… मग तिच्या जवळ जात म्हणाला, "माया, तुला माहित आहे का? जर अर्जुन परत आलास, तर तो शेवटचं आलाय."
त्याच्या नजरेत एक वेगळीच तीव्रता होती.
मायाला जाणवलं, श्रेयस हा फक्त प्रेम करणारा पुरुष नव्हता. तो तिच्यासाठी कोणत्याही सीमा ओलांडू शकत होता.
पण तिला माहित नव्हतं की, अर्जुन अजूनही तिच्या सावलीत होता…
त्या रात्री माया खिडकीपाशी उभी राहून बाहेरच्या काळोखाकडे पाहत होती. पार्कमध्ये श्रेयसने दिलेल्या आश्वासनाने तिला एक प्रकारची सुरक्षितता दिली होती, पण तिच्या मनाच्या कोपऱ्यात अजूनही भीती होती—अर्जुनचा भूतकाळ तिला शांत बसू देत नव्हता.
श्रेयसने जे वाक्य उच्चारलं होतं, "जर अर्जुन परत आलास, तर तो शेवटचं आलाय."—त्याच्या आवाजातील तीव्रता तिला आठवत होती. तो फक्त बोलला नव्हता, तर त्याच्या डोळ्यांत एक वेगळीच ठाम भीष्मता होती.
ती स्वतःलाच विचारत होती—श्रेयस नेमका कोण आहे? तो फक्त एक प्रेमळ माणूस आहे, की त्याच्या आतही एक अशी बाजू आहे, जिला जगाने पाहिलं नाही?
तिचे विचार सैरावैरा उधळत होते, पण तितक्यात तिच्या फोनवर एक अनोळखी नंबरवरून मेसेज आला.
"मला वाटलं होतं की तू मला विसरली असशील… पण मी तुला कधीच विसरणार नाही, माया. तू कुठेही लपलीस तरी मी तुला शोधून काढेन."
"माया," श्रेयसने तिचा हात आपल्या हातात घेतला, "काय आहे तुझ्या मनात?"
तिने खोल श्वास घेतला आणि म्हणाली, "श्रेयस, माझा भूतकाळ खूप गडद आहे… तुझ्यासारख्या कुणाला तो सोसावा लागेल असं मला वाटलं नव्हतं."
श्रेयस गप्प बसला. "म्हणजे?"
तिच्या डोळ्यांत पाणी तरळलं. "तीन वर्षांपूर्वी, मी एका चुकीच्या माणसाच्या प्रेमात पडले होते. त्याचं नाव अर्जुन होतं. सुरुवातीला तो खूप चांगला भासला, पण नंतर तो एक वेगळंच रूप घेऊ लागला. त्याचा माझ्यावर जीव असायचा… पण तो प्रेम नव्हतं, ते वेड होतं."
श्रेयसच्या चेहऱ्यावरचे भाव बदलले.
"तो इतका असुरक्षित आणि आक्रमक बनला की त्याने माझ्यावर नियंत्रण मिळवायचं ठरवलं. मी त्याला सोडून जाऊ नये म्हणून त्याने मला धमक्या दिल्या. एके रात्री, तो इतका हिंसक झाला की मला त्याच्यापासून पळून जावं लागलं. मी माझं सगळं सोडून मुंबईत आले… नवीन ओळख घेऊन, नवीन आयुष्य सुरू करण्यासाठी."
श्रेयस तिच्याकडे स्तब्ध होऊन पाहत होता.
मायाने हलक्या आवाजात पुढे विचारलं, "आता सांग, श्रेयस, हे ऐकूनही तुझी भावना तशीच आहे का?"
श्रेयसने काही क्षण काहीच न बोलता तिला फक्त पाहिलं… मग तिच्या जवळ जात म्हणाला, "माया, तुला माहित आहे का? जर अर्जुन परत आलास, तर तो शेवटचं आलाय."
त्याच्या नजरेत एक वेगळीच तीव्रता होती.
मायाला जाणवलं, श्रेयस हा फक्त प्रेम करणारा पुरुष नव्हता. तो तिच्यासाठी कोणत्याही सीमा ओलांडू शकत होता.
पण तिला माहित नव्हतं की, अर्जुन अजूनही तिच्या सावलीत होता…
त्या रात्री माया खिडकीपाशी उभी राहून बाहेरच्या काळोखाकडे पाहत होती. पार्कमध्ये श्रेयसने दिलेल्या आश्वासनाने तिला एक प्रकारची सुरक्षितता दिली होती, पण तिच्या मनाच्या कोपऱ्यात अजूनही भीती होती—अर्जुनचा भूतकाळ तिला शांत बसू देत नव्हता.
श्रेयसने जे वाक्य उच्चारलं होतं, "जर अर्जुन परत आलास, तर तो शेवटचं आलाय."—त्याच्या आवाजातील तीव्रता तिला आठवत होती. तो फक्त बोलला नव्हता, तर त्याच्या डोळ्यांत एक वेगळीच ठाम भीष्मता होती.
ती स्वतःलाच विचारत होती—श्रेयस नेमका कोण आहे? तो फक्त एक प्रेमळ माणूस आहे, की त्याच्या आतही एक अशी बाजू आहे, जिला जगाने पाहिलं नाही?
तिचे विचार सैरावैरा उधळत होते, पण तितक्यात तिच्या फोनवर एक अनोळखी नंबरवरून मेसेज आला.
"मला वाटलं होतं की तू मला विसरली असशील… पण मी तुला कधीच विसरणार नाही, माया. तू कुठेही लपलीस तरी मी तुला शोधून काढेन."
तिच्या शरीरातून शहारा गेला. हात थरथरले.
"अर्जुन…?" ती घाबरून पुटपुटली.
फोन हातात धरून ती जागच्या जागी गोठून गेली. हृदय वेगाने धडधडू लागलं. तिला हे खरं वाटत नव्हतं—तो अजूनही तिच्यामागे होता?
तिने पटकन फोन बंद केला आणि मागे फिरली, पण धडधडत्या छातीसह थांबली. तिच्या घराच्या बाल्कनीमध्ये कोणी तरी उभं होतं. काळोख्या रात्रीच्या सावल्यांमध्ये एक धूसर आकृती दिसत होती.
ती जोरात किंचाळणार होती, पण तितक्यात समोरचा आवाज आला
"अर्जुन…?" ती घाबरून पुटपुटली.
फोन हातात धरून ती जागच्या जागी गोठून गेली. हृदय वेगाने धडधडू लागलं. तिला हे खरं वाटत नव्हतं—तो अजूनही तिच्यामागे होता?
तिने पटकन फोन बंद केला आणि मागे फिरली, पण धडधडत्या छातीसह थांबली. तिच्या घराच्या बाल्कनीमध्ये कोणी तरी उभं होतं. काळोख्या रात्रीच्या सावल्यांमध्ये एक धूसर आकृती दिसत होती.
ती जोरात किंचाळणार होती, पण तितक्यात समोरचा आवाज आला
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा