वाटणी ..भाग- १

पण... एखाद्याच्या आयुष्यात सुख केवळ मृगजळासारखे भासते पण प्रत्यक्षात दुःख पाठलाग सोडत नाही त्याप्रमाणे लग्न होऊन दहा वर्षे झाली तरी घरी पाळणा हालत नव्हता. म्हणून परत सुरू झाले ते उपास तापास , वृत्तवैकल्ये आणि नवस सायास.. आणि अखेर आनंदाची बातमी मिळाली. अण्णांना पुत्ररत्न प्राप्त झाले.परिस्थिती नसतानाही अगदी थाटात बारसे झाले होते.एवढेच नव्हे तर आपल्या या काळजाच्या तुकड्याला अगदी आरामात जीवन जगता यावे म्हणून आई वडीलांनी माध्यमिक शिक्षणासाठी रमेशला जिल्ह्याच्या नावाजलेल्या शाळेत घातले. पण स्वतः ला मात्र कष्टाच्या सागरात बुडवून घेतले ते कधीही बाहेर न पडण्यासाठी.