वेळेचं बंधन तिलाच कां?

सुमन नाव होतं तिचं अप्पांनीच सांगितले, एकदा आप्पा तिच्या फोटो पाहून रडत होते तेव्हा मी विचारले? तेव्हा त्यांनी सांगितले.
बहीण होती रे सुमन ,मोठी माझी.नावाप्रमाणेच नाजूक सुंदर साधी सरळ पण नशीब तेवढं चांगलं नव्हतं रे, तिचं व आमचं.
मी विचारलं कां काय घडलं असं?
तेव्हा अप्पांनी सांगितल-- नववीत होती शाळेतून येताना तिला काही मुलं त्रास देत.पण शाळा बंद करतिल या भिती ने ती घरी काही सांगत नसे, चुपचाप सहन करत राहीली त्यामुळे त्या मुलांची हिम्मत वाढली. जे नको व्हायला ते झालं .,
मला तो दिवस अजून आठवतो अप्पा म्हणाले सुमन घरी आली तिची तीअवस्था पाहून आई तर चक्कर येऊनच पडली. मी एकटाच घरी आईकडे पाहू की सुमनला? काय झाले हे मला तेव्हा कळलं नाही पण काही तरी वाईट झालं अस जाणवलं.
सुमन त्या दिवसापासून तिचशाळेत जाणे बंद झाले बाबा घरी आले त्यांनाही समजले ते सुमनलाच खूप बोलले.
थोडे दिवस सुमनला मावशीकडे पाठवले गेले नंतर तिच्या करता स्थळ पाहून लग्न लावून दिले पण झालेला प्रकार सुमनला विसरता आला नाही तिची घुसमट होत होती नवऱ्याला ही तिला सांगता येत नसावे
त्यामुळे ती त्यांच्या जवळ जायला घाबरायची. तिच्यात कमीआहे असा सर्वांचा समज झाला व तिला माहेरी पाठवून दिली.
तिला डिव्होर्स दिला व मुलानी दुसर लग्न ही केल .