विश्वास (बोधकथा)

दुसऱ्याच दिवशी फादर आले. त्यांचा तेजः पुंज चेहरा पाहून गावकऱ्यांना आनंद झाला. मग फादर आपल्या गंभीर आवाजात बोलू लागले. प्रवचन संपले, व प्रार्थनेची वेळ झाली. फादर म्हणाले, " चला आपण प्रार्थना म्हणू या. " प्रार्थनेला सुरुवात झाली. ती पूर्णही झाली. अतिशय काकुळतीने गावकऱ्यांनी प्रभूची करूणा भाकली. पण पाऊस पडला नाही. ते पाहून गावकरी निराश झाले. तशी फादार म्हणाले, " प्रभूवर तुमचा विश्वास आहे ना ? " सगळेच एकासुरात "होय" म्हणून ओरडले. पण फादर गंभीर झाले . ते म्हणाले, " तुमची जर प्रभूवर भक्ती आणि विश्वास असता तर तुम्ही सगळ्यांनी येताना सोबत छत्री आणली असती. ही छत्री फक्त मी आणली आहे , प्रभूवर सगळ्यांचाच विश्वास दृढ असायला हवा. उद्या परत प्रार्थनेला या . पण कसे ? " गावकरी ओरडले, " छत्री घेऊन" दुसऱ्या दिवशी प्रार्थना झाली. प्रार्थना संपताक्षणीच पावसाने बरसण्यास सुरुवात केली. सगळ्यांनी मग छत्र्या उघडल्या. फादर तर प्रभूच्या मायेने रडू लागले. गावावरचे संकट अशारितिने टळले.
थोडक्यात , परमेश्वर पण तुमचा विश्वास किती दृढ आहे ते पाहत असतो, हेच खरे.

संपूर्ण