आरवचा प्रवास आता फक्त बाह्य जगात नव्हे, तर अंतर्मनाच्या खोल खोल भागात सुरू होता. सुखाचा शोध करत करत त्याला लक्षात आलं की खरं सुख ही अशी गोष्ट नाही जी बाहेरून मिळते; ती आपल्या मनात उगम पावते.
एक दिवस आरव एका वृद्धाश्रमात गेला. तिथल्या अनेक वृद्ध लोकांनी त्याला त्यांच्या आयुष्याच्या कथा सांगितल्या — काहीतरी सुखाच्या शोधातील संघर्ष, काहीतरी वेदना, पण त्याचबरोबर समाधान आणि आनंदाचे क्षणही होते.
त्या अनुभवांनी आरवच्या मनाला प्रचंड स्पर्श केला. त्याला जाणवलं की सुखाला वय आणि अवस्था बंधन घालू शकत नाहीत. सुख ही भावना आहे, जी आपल्या मनाच्या स्वीकारण्याच्या आणि प्रेम करण्याच्या क्षमतेवर अवलंबून आहे.
त्या अनुभवांनी आरवच्या मनाला प्रचंड स्पर्श केला. त्याला जाणवलं की सुखाला वय आणि अवस्था बंधन घालू शकत नाहीत. सुख ही भावना आहे, जी आपल्या मनाच्या स्वीकारण्याच्या आणि प्रेम करण्याच्या क्षमतेवर अवलंबून आहे.
त्यानंतर आरवने एक नवा प्रकल्प सुरू केला — ‘सुखाचे छोटे क्षण.’
त्यामध्ये तो आणि त्याची टीम रोज कोणीतरी एखादा आनंदी अनुभव लोकांपर्यंत पोहचवायचे, मग ते छोटेसे हास्य असो, प्रेमाचा छोटा संदेश असो, किंवा एखादी प्रेरणादायी कथा.
हळूहळू या प्रकल्पामुळे लोकांच्या आयुष्यात सकारात्मक बदल होऊ लागले.
त्यामध्ये तो आणि त्याची टीम रोज कोणीतरी एखादा आनंदी अनुभव लोकांपर्यंत पोहचवायचे, मग ते छोटेसे हास्य असो, प्रेमाचा छोटा संदेश असो, किंवा एखादी प्रेरणादायी कथा.
हळूहळू या प्रकल्पामुळे लोकांच्या आयुष्यात सकारात्मक बदल होऊ लागले.
आरवच्या मनात आता एक नवा विचार होता — ‘सुख म्हणजे आपल्या आजूबाजूच्या लोकांसाठी देखील आनंद निर्माण करणं.’ तो समाजात प्रेम, सहकार्य आणि सामंजस्य वाढविण्यासाठी कटिबद्ध झाला.
घरातही त्याचा बदल दिसून येऊ लागला. आधी जिथे तो स्वतःमध्ये हरवलेला होता, आता तिथे तो आपल्या कुटुंबीयांसोबत आनंद साजरा करत होता. आई- बहीण आणि मित्र यांच्याबरोबर तो मनापासून हसत, गप्पा मारत असे. पण मनातून मात्र जरा नाराज होता त्याच्या या सुखात त्याचे बाबा जवळ नव्हते ...
एकदा आरव बहीण रिद्धीला म्हणाला,
“तुला माहिती आहे का, रिद्धी? सुख म्हणजे प्रत्येक क्षणात प्रेम शोधणं, आणि त्या प्रेमाने मन भरून येणं.”
“तुला माहिती आहे का, रिद्धी? सुख म्हणजे प्रत्येक क्षणात प्रेम शोधणं, आणि त्या प्रेमाने मन भरून येणं.”
रिद्धी हसून म्हणाली,
“हो, भाऊ, आणि ते प्रेम जर शेअर केलं तर त्याचा आनंद अनेक पट होतो.”
“हो, भाऊ, आणि ते प्रेम जर शेअर केलं तर त्याचा आनंद अनेक पट होतो.”
आरव जाणत होता की त्याचा प्रवास अजून सुरू आहे. तो आता जाणून घेऊ लागला होता की आयुष्यातले खरे सुख हे इतकं साधं आणि सुंदर आहे की ते सगळ्यांच्या हृदयांत असतं — फक्त ते शोधायचं आणि जपायचं असतं.
त्या दिवशी आरवने ठरवलं की तो आयुष्यभर लोकांना सुखाचा अर्थ शोधायला मदत करेल, आणि त्याच्या स्वतःच्या जीवनातून तो सुख निर्माण करण्याचा प्रयत्न करेल.
तो जाणत होता — सुख हे केवळ एक गंतव्य नाही, तर तो प्रवास आहे, ज्याचा अनुभव घेताना मनाला शांती, प्रेम आणि समाधान मिळतं.
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा