माणसाच्या आयुष्यात नशिबाचं चक्र सतत फिरत असतं. कधी आनंदाचे दिवस येतात तर कधी दु:खाचे सावट दाटून बसतं. हे जगणं म्हणजे सतत बदलणारी लाट आहे. सुखसमृद्धीच्या काळात आपण उंच भरारी घेतो, पण संकटाचं वादळ आलं की आपली खरी कसोटी लागते. त्या वेळेला फक्त घराचं वातावरणच नाही तर नात्यांचं खरं रूपही आपल्या डोळ्यांसमोर उभं राहतं. म्हणूनच म्हण आहे की घराचं नशीब पालटलं की नात्यांची खरी ओळख पटते.
सुखाच्या दिवसांत प्रत्येक जण आपलाच असतो. समृद्धी, पैसा, कीर्ती, मानमरातब यामुळे माणसाभोवती लोकांची गर्दी जमते. नातेवाईक, मित्र, ओळखीचे सगळे त्याचं कौतुक करतात. प्रत्येक समारंभाला लोकं हजेरी लावतात. घरात पैशाची चणचण नसते तेव्हा पाहुणचार जोमात असतो. प्रत्येकाच्या चेहऱ्यावर आनंद असतो. सुखी घर हे समाजात तेजस्वी दिसतं आणि सगळ्यांना त्या घराचा हेवा वाटतो. पण हे सुख कायमचं नसतं. जीवनात कधी ना कधी वादळं येतातच. व्यवसायात नुकसान होतं, नोकरी जाते, पिकं हातची जातात, आजारपण डोकं वर काढतं, आणि अचानक घराचं नशीब बदलून जातं.
अशा वेळी मात्र नात्यांची खरी ओळख होते. ज्या लोकांनी सुखाच्या काळात सतत जवळीक दाखवली होती तेच लोक संकटात पाठी फिरवतात. काही तर उघडपणे दूर राहू लागतात. फोन करणं कमी करतात, भेटणं टाळतात, मदतीचं तर दूरच राहिलं पण साधं दिलासादायक बोलणंसुद्धा करत नाहीत. पण याच काळात काही खरे माणसं मात्र आपल्यासाठी उभे राहतात. ते पैशाने नाही पण मनाने साथ देतात. संकटाच्या काळात हात धरून उभं करतात. याच लोकांना आपण खरे नातलग म्हणतो.
गावाकडं एक म्हण आहे – “संकटात जो सोबत येतो तोच खरा आपला”. हाच अनुभव अनेकांना जीवनात कधीतरी येतो. एका घरात सुखाचं चक्र वेगानं फिरत असताना लग्नसमारंभाला गर्दी उसळलेली असते, पण काही वर्षांनी घरात आर्थिक संकट आलं की त्याच लग्नाला आलेली माणसं सुद्धा भेटायला येत नाहीत. कारण माणसाला समाजातलं स्थान बहुतेकदा पैशावर आणि यशावर अवलंबून असतं. ज्या क्षणी पैसा गेला त्या क्षणी मान, सन्मान, आपुलकी सगळं बदलून जातं.
याचं अजून एक रूप म्हणजे घरातल्या सदस्यांचा स्वभाव. सुखात असताना सर्वांचे स्वभाव गोड असतात. एकमेकांशी गप्पा, चेष्टा, हशा चालू असतो. पण दु:ख आलं की मनांमध्ये तणाव वाढतो. किरकोळ कारणावरून वाद होतात, कटुता वाढते, दोषारोप सुरू होतात. म्हणजेच घराचं नशीब फिरलं की घराचे वासेही फिरतात आणि त्या सोबत नात्यांचा चेहराही बदलतो.
या अनुभवातून माणसाला एक महत्त्वाची शिकवण मिळते. आपण कितीही सुखी असलो तरी नम्र राहायला हवं, कारण हे सुख शाश्वत नाही. आणि संकट आलं तर खचून न जाता धैर्यानं उभं राहायला हवं, कारण दु:खही शाश्वत नाही. नशिबाच्या या खेळात जो आपल्या पाठीशी उभा राहतो तोच खरा नातलग, खरा मित्र ठरतो. बाकीचं सगळं दिखाऊ असतं.
घराचं नशीब पालटलं की लोकांची खरी ओळख पटते हे खरं असलं तरी यात एक सकारात्मक बाजूसुद्धा आहे. संकटाच्या वेळी आपल्याला आपले-परके यांचं खरं भान येतं. कोण आपल्यावर खरं प्रेम करतं, कोण फक्त स्वार्थासाठी जवळ येतं, कोण मदत करतं, कोण दूर पळतं – हे सगळं उघड होतं. त्यामुळे कधीकधी संकट हे जीवनातलं सत्य दाखवणारं आरसं ठरतं.
यासाठीच आपल्याला आयुष्यात नशिबाच्या चढउतारांकडे फक्त भीतीनं बघायचं नाही, तर त्यातून शिकायचं आहे. सुख आलं तर त्याचा आनंद घ्या पण त्यात गर्व करू नका. दु:ख आलं तर त्याला शिक्षा समजू नका, त्याला अनुभव समजा. आणि या सगळ्या प्रवासात खरे नाते शोधा, खरी माणसं जपा. कारण अखेरीस पैसा, संपत्ती, कीर्ती हे सगळं क्षणिक आहे, पण खरी माणसं, खरं नातं, खरं प्रेम हेच आयुष्याची खरी शिदोरी आहे.
म्हणूनच असं म्हणायला हरकत नाही की घराचं नशीब पालटलं की नात्यांची खरी ओळख पटते. सुखात ज्यांनी टाळ्या वाजवल्या त्यांना विसरून जा, पण संकटात ज्यांनी हात दिला त्यांना आयुष्यभर जपा.
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा