नाती _ हा शब्द उच्चारला की मनात अनेक चेहरे, आठवणी आणि भावना जाग्या होतात. प्रत्येक नातं काहीतरी सांगतं, शिकवतं, घडवतं आणि कधी कधी दुखवतंही. पण प्रत्येक नात्याचा प्रवास काळाच्या प्रवाहाशी घट्ट जोडलेला असतो. काळ बदलतो, परिस्थिती बदलते, माणसं बदलतात — आणि नकळत, नात्यांचं रूपही बदलतं.
पूर्वीची नाती आणि आजची नाती यातला फरक आपल्याला रोज जाणवतो. एकेकाळी पत्रातून, भेटीतून, एक कप चहातून व्यक्त होणाऱ्या भावना आता ‘seen’ आणि ‘typing…’ मध्ये अडकल्या आहेत. प्रेम, स्नेह, काळजी — या गोष्टी अजूनही आहेत, पण त्यांची अभिव्यक्ती आता डिजिटल झाली आहे. प्रश्न एवढाच आहे — त्या नात्यांच्या उष्णतेत थोडं थंडपण आलं का?
एकेकाळी नात्यांना वेळ मिळायचा. लोक भेटायचे, बोलायचे, तासन्तास गप्पा मारायचे. नात्यांमध्ये अपेक्षा कमी आणि समजूतदारपणा जास्त होता. एखादं मतभेद झालं तरी “चल, विसर” म्हणत नातं टिकवलं जायचं.
आज मात्र, छोट्या छोट्या गोष्टीवर “माझं काही चालणार नाही” असं म्हणत आपण नाती संपवतो. संवाद हरवला की नात्यांचं अंतर वाढतं, आणि मग ‘काळ’ हा दोषी ठरतो.
आज मात्र, छोट्या छोट्या गोष्टीवर “माझं काही चालणार नाही” असं म्हणत आपण नाती संपवतो. संवाद हरवला की नात्यांचं अंतर वाढतं, आणि मग ‘काळ’ हा दोषी ठरतो.
प्रत्येक व्यक्ती आपापल्या अनुभवांनी, दुःखांनी आणि आनंदांनी घडत असतोे. त्यामुळे काळानुसार माणूस बदलतोच — पण त्या बदलाची गती, तीव्रता आणि दिशा नात्यांवर खोल परिणाम करते.
कधी आपणच इतके व्यस्त होतो की आपल्या जवळच्यांना वेळ देणं शक्य होत नाही. तर कधी समोरच्याचा बदल आपल्याला नकोसा वाटतो.
आपण विसरतो की — बदल म्हणजे विश्वासघात नव्हे. बदल म्हणजे वाढ. नात्यानेही त्या वाढीसोबत बदललं पाहिजे, नाहीतर ते तुटतं.
आज नात्यांमध्ये ‘मी’ आणि ‘तू’ यापेक्षा ‘आपण’ हा शब्द विरळ झाला आहे.
“त्याने आधी फोन का नाही केला?”
“मीच नेहमी विचारपूस का करावी?”
अशा छोट्या अहंकारांनी नाती कोरडी पडतात.
कधी कधी आपला थोडासा नम्रपणा, थोडीशी माफी, थोडं समजून घेणं — इतकं पुरेसं असतं नातं वाचवायला.
पण आपण “कोण पुढं झुकणार?” या स्पर्धेत गुंतून जातो, आणि नकळत नात्यांचं अंतर वाढवत जातो.
काळानुसार नाती बदलतातच — पण ते नेहमी वाईटच असतं असं नाही. मित्रांची मैत्री शाळेत वेगळी, कॉलेजमध्ये वेगळी आणि नंतर आयुष्यभराची ओळख बनते.
कधी काही नाती अंतरामुळे कमी होत नाहीत — तर अधिक परिपक्व होतात. कारण जवळीक फक्त उपस्थितीत नसते, ती मनात असते. म्हणूनच, नातं टिकवायचं असेल तर त्याला काळासोबत श्वास घ्यायला द्या.
सगळ्या नात्यांचा शेवट सुखद नसतो. काही नाती काळाच्या ओघात हरवतात, आणि काही नाती दूर राहूनही जिवंत राहतात. काही वेळा नातं टिकवण्यासाठी प्रयत्न करावा लागतो, तर कधी नात्याला शांतपणे जाऊ द्यावं लागतं. कारण प्रत्येक नातं “सदैव” असं असण्याची गरज नाही — काही नाती आपल्याला फक्त शिकवण्यासाठी येतात.
नातं बदललं, माणूस बदलला, परिस्थिती बदलली — हे स्वीकारायला शिकलं की मन हलकं होतं.
आपण जर नात्याला जुन्या स्वरूपातच ठेवण्याचा हट्ट केला, तर दुःख निश्चित आहे.
नात्यांचं सौंदर्य त्याच्या प्रवासात आहे, स्थिरतेत नाही.
ज्याने काळाच्या बदलांनुसार नात्याला जगायला शिकवलं — त्याने खरं नातं जपलं.
आपण जर नात्याला जुन्या स्वरूपातच ठेवण्याचा हट्ट केला, तर दुःख निश्चित आहे.
नात्यांचं सौंदर्य त्याच्या प्रवासात आहे, स्थिरतेत नाही.
ज्याने काळाच्या बदलांनुसार नात्याला जगायला शिकवलं — त्याने खरं नातं जपलं.
नात्यांचं रुपांतर म्हणजे शेवट नव्हे, तो एक नवा टप्पा असतो.
जर आपण नात्याच्या बदलांना स्वीकारलं, संवाद कायम ठेवला आणि “तू बदललास” म्हणण्याऐवजी “आपण दोघंही वाढलो” असं म्हटलं — तर काळही त्या नात्याला हात लावू शकत नाही.
जर आपण नात्याच्या बदलांना स्वीकारलं, संवाद कायम ठेवला आणि “तू बदललास” म्हणण्याऐवजी “आपण दोघंही वाढलो” असं म्हटलं — तर काळही त्या नात्याला हात लावू शकत नाही.
काळ बदलतो — पण खरा स्नेह कधीच मरत नाही, तो फक्त रूप बदलतो. कधी एका आठवणीत, कधी एखाद्या जुन्या गाण्यात, तर कधी शांत हसण्यात — तो पुन्हा जिवंत होतो. काळानुसार नात्यांचं रुपांतर हे अपरिहार्य आहे, पण त्याचं सौंदर्य ओळखणं हे माणसाच्या शहाणपणाचं लक्षण आहे.
काळानुसार नात्यांचं रुपांतर होणं स्वाभाविक आहे. प्रत्येक नातं आपल्या टप्प्यांमधून जातं—उत्साह, समज, अंतर, आणि पुन्हा जवळीक. पण बदलत्या स्वरूपातही जर आपण त्या नात्याचं मर्म — आदर, संवाद आणि आपुलकी — जपलं, तर कोणतंही नातं कधीच तुटत नाही.
काळ बदलतो, पण खरी माणसं नात्यांतून कायम राहतात…
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा