व्हाईट लिली - भाग १२

आशुतोष त्याच्याच विचारांनी दुखरा झाला. मनात अपराधीपणाची भावना दाटून आली. मन दुसरीकडे वळवण्यासाठी त्याने पुन्हा त्याच्या मोबाईलमध्ये डोकं खुपसलं. हल्ली सोशल मीडियावरच तो जास्त रमत होता. त्याच्यातल्या कलागुणांचं कौतुक होत होतं. कविता प्रसिद्ध होत होत्या. हळूहळू सोशल मीडियावरचे बरेच लोक त्याला ओळखू लागले होते. प्रशंसा मिळू लागली होती. प्रत्येक वयोगटातले वाचकवर्ग त्याच्याशी बोलायला उत्सुक असायचे. मेसेंजर, व्हाट्सअपचा मेसेजबॉक्स मेसेजेसने खचाखच भरलेला असायचा. आवड, छंद म्हणून लिखाणास केलेली सुरुवात आता तेच त्याचं व्यसन झालं होतं. लॉकडाऊनमुळे नोकरीचं कुठेच काही घडत नव्हतं. पूर्ण शहरात संचारबंदी केल्याने कोणीही घराबाहेर पडत नव्हतं. त्यामुळे मग सोशल मीडियावर डिजिटल व्यासपीठांचा सुळसुळाट झाला होता. सर्वचजण आता इथे सक्रिय झाले होते. आशुतोषही या आभासी जगात छान रमला होता. त्या दिवसांनंतर तिचा काही मेसेज आला नाही. एक दोन दिवस त्याने तिच्या मेसेजची वाट पाहिली; पण तिचा मेसेज काही आला नाही. नंतर आशुतोषही रोजच्या गडबडीत तिला विसरून गेला.