व्हाईट लिली - ७

“शुभा, तुझ्या लग्नाच्या आधीपासून मी तुला पाहत होतो. तुला ओळखत होतो. तू मात्र कधी मान वर करून कुणाकडे पाहत नसायची; पण तुला ज्या क्षणी मी पहिल्यांदा पाहिलं, अगदी त्या क्षणापासून मला तू आवडतेस. शहरातून आलो की, तुला फक्त एकदा बघण्यासाठी मी या रस्त्याला किती घिरट्या घालायचो काय सांगू तुला! असंच तुला आयुष्यभर पाहत राहावं असं वाटायचं. मी खूपदा तुला हे सगळं बोलून दाखवण्याचा विचार केला होता पण माझी कधी हिंमतच झाली नाही. आणि अशात एक दिवस तुझं लग्न ठरल्याचं समजलं. मला खूप वाईट वाटत होतं. माझं जिच्यावर जीवापाड प्रेम आहे ती माझी न होता दुसऱ्या कोणाचा तरी हात पकडून लग्नाच्या बेडीत अडकणार म्हणून माझा जीव तुटत होता; देवाचीच मर्जी असेल मी माझं दुःख मनातच ठेवलं; पण मी तुझ्यासाठी खूष होतो. तू सुखी आहेस ना! इतकंच मला वाटत होतं. पण ईश्वराच्या मनात काही वेगळं होतं. आपण पुन्हा भेटलो. मला माहित नाही तू माझ्याबद्दल काय विचार करतेस; पण मी तेव्हा न बोलण्याची चूक केली आणि तीच चूक मला आता पुन्हा करायची नव्हती. म्हणून हे सारं बोलतोय. मला समजून घेणं न घेणं ही तुझी इच्छा. मी अट्टहास करणार नाही.”