व्हाईट लिली..

ती मंतरलेली रात्र, कानावर पडणारी ती फेसाळलेल्या समुद्राची गाज, तो मदहोश करणारा, सर्वांगावर शहारा उमटवणारा, अंगाशी झोंबणारा मुजोर वारा, चंद्राच्या साथीनं लपंडाव खेळणारी आकाशात नुकतीच उमलंलेली चांदण्याची फुलं. दूरवर गणेशमंदिराच्या गाभाऱ्यातून ऐकू येणारा घंटानाद.. समुद्र किनारी वाकुल्या दाखवत उभी असलेली ती उंचच उंच माडांची झाडी, डाव्या हाताला लाकडी बांबूच्या काठ्यांच्या भिंती असलेलं एक बांबूचं छोटंसं टूमदार रेस्टोरंट. आकाशातून खाली धरतीवर उतरण्यासाठी असलेला चंदनी लाकडी जिना.. त्या जिन्यावर चांदण्यांनी घातलेल्या मखमली पायघड्या आणि त्यावर पसरलेला प्राजक्ताच्या फुलांचा सडा.. सर्वत्र पसरलेला उंची अत्तरांचा घमघमाट आणि त्या जिन्यावरून धरतीच्या ओढीने अलगद खाली येणारी तिची नाजूक पावलं, पायात रुणझुणणारं पैंजण, हातातल्या बांगड्यांची नाजूकशी किणकीण, अंगात पायापर्यंत असलेला घोळदार पांढरा शुभ्र झगा, अंगावर फुलांचे आभूषणं, गळ्यात चाफ्यांच्या फुलांचा पुष्पहार, डोक्यावर विराजित झालेलं ताऱ्यांचं मुकुट, तिची ती घायाळ करणारी नजरफेक, नाजूक गुलाबी ओठांच्या गुलाबी पाकळ्या, कमनीय बांधा, कमरेपर्यंत रूळणाऱ्या काळ्याभोर केसांचा संभार, नाजूक देहाची आखीव रेखीव वळणं असलेली एक तेजस्वी श्वेतांबरा, एक आरस्पानी सौंदर्य, भिरभिरत्या नजरेची ती मृगनयनी अवकाशातून चंदनी जिना उतरत अलगद त्या पायघड्यावरून आपल्या नाजूक पावलांनी प्राजक्ताच्या पसरलेल्या सड्यावरून हळुवार चालत ती समुद्रकिनारी उतरली. जणू स्वर्गातल्या इंद्र दरबारातली अप्सराच धरतीवर अवतरली होती. तिच्या पावलांना किनाऱ्याचा ओला रेतीमय स्पर्श झाला तशी तिची काया थरथरली. तिचं ते मोहित करणारं सौन्दर्य तो अवाक होऊन पाहत होता. तिचं ओठांवरचं मादक हसू त्याला घायाळ करत होतं. तिने हसून त्याचा हात हातात घेतला. तिच्या नाजूक स्पर्शाने त्याच्या हृदयाची तार झंकारत होती. देहावर अलगद शिरशिरी उमटली. त्यानेही तिचा हात घट्ट पकडला आणि त्या अनोळखी वाटेवरून एकमेकांचा हात हातात गुंफुन ती दोघं समुद्र किनारी अनवाणी पावलांनी चालू लागली. त्या बेधुंद रेतीमय वाटांवरचा त्यांच्या पावलांना गुदगुल्या करणाऱ्या निळ्याशार लाटांचा तो हळुवार स्पर्श दोघांनाही सुखावत होता, हवाहवासा वाटत होता. अचानक पावसाची रिमझिम सुरू झाली. त्याने आपल्या मजबूत बाहुंचा पाळणा करत तिला अलगद उचलून घेतलं. तिने तिचे दोन्ही हात त्याच्या गळ्यात गुंफले. तो तिच्या निळ्याशार डोळ्यांच्या डोहात तो डुंबत चालला होता. तो बांबूच्या रेस्टोरंटच्या दिशेने चालू लागला. हळू आवाजात शांत संगीत वाजत होतं. आजूबाजूच्या गर्दीची तमा न बाळगता तिच्या डोळ्यात पाहत तो सरळ रेस्टॉरंटमधल्या खोलीच्या दिशेने चालू लागला. खोलीत शिरताच त्याने दार पुढे लोटलं आणि समोर गुलाबांच्या पाकळ्यांनी सजवलेल्या पलंगावर तिला अलगद झोपवलं. जणू पांढऱ्या रंगांच्या वस्त्रात गुंडाळलेली तिची कमनीय काया पलंगावर पहुडली होती. तो तिच्या अगदी जवळ आला. आता त्याचे भारलेले श्वास तिच्या मानेवर, कानामागे तिला जाणवू लागले. त्याच्या अलगद स्पर्शाने तिचे डोळे आपोआप मिटू लागले. तिचा ऊर धपापू लागला. त्याच्याही श्वासांची गती वेगाने वाढू लागली. त्याची नजर तिच्या मादक देहावर स्थिरावली होती. तिचं ते आरस्पानी सौन्दर्य पिऊन टाकावं की काय! असं त्याला वाटून गेलं. आता त्याचा संयम सुटू पाहत होता. तो अधीर मनाने तिच्या चेहऱ्याजवळ आला. त्याने हळुवार तिच्या चेहऱ्यावर फुंकर मारली तशी तिची काया थरथरली. तिने तिचे ओठ जराशी दातांनी दाबत मान दुसरीकडे फिरवली. किती मोहक दिसत होती ती! तिची हनुवटी वर उचलत तिच्या गुलाबी ओठांच्या पाकळ्यांवर ओठ टेकवून तो तिच्या ओठांचा सोमरस पिऊन टाकणार इतक्यात ती पलंगावरून दिसेनाशी झाली. त्याने मान वळवून आजूबाजूला पाहिलं तर ती दारापाशी उभी होती. ती त्याच्याकडे पाहून हसत होती. तो उठून उभा राहिला. इतक्यात खोलीचं दार आपोआप उघडलं गेलं आणि ती बाहेरच्या दिशेने पाऊल टाकत अंगावर परिधान केलेल्या झग्याचा घोळ सांभाळत चंदनी जिन्याच्या दिशेने भरभर चालू लागली. काही अंतरावर गेल्यावर क्षणभर थांबून तिने मागे वळून पाहिलं. तो तिच्या जाणाऱ्या वाटेकडेच पाहत होता. दोन्ही हात त्याच्या दिशेने पुढे धरत तिने त्याला जवळ येण्यासाठी खुणावलं. पुन्हा झपाझप पाऊल टाकत आकाशात वर जाणारा तो चंदनी जिना चढून ती आता उंच आकाशापाशी पोहचली. हळूहळू चंदनी जिन्याची एकेक पायरी अदृश्य होऊ लागली. आता काही क्षणात तीही लुप्त होण्याच्या मार्गांवर होती. तिने पुन्हा दोन्ही हात पसरले आणि त्याला तिच्याजवळ बोलवू लागली.