तिचा पगार हक्क कुणाचा... भाग १

वसुधा म्हणाली, कशाला एवढा विचार करतेस? तुझा नवरा मनाने खूप चांगला आहे. असे नवरे दुर्मिळ असतात बरं! पण आपण त्यांच्या ह्या अशा सोशिक स्वभावाचा फायदा घेतो.
अश्विनी म्हणाली, तसे नव्हे ग! मी माझा जास्तीत जास्त पगार माहेरी देते. माझ्याजवळ खर्चाला सुद्धा मोजकेच ठेवते. मला माझ्या बहिणीचे शिक्षण, भावाचे लग्न ,वडील नसल्यामुळे माझ्यावर ही जबाबदारी आलेली आहे. मला तर माझ्या माहेरच्यांची जास्त काळजी वाटते. माझा नवरा माझ्या पगारातील एक रुपया सुद्धा मागत नाही. मी काय खर्च केला, माहेरी किती दिले ,कशाचाही त्यांना मोह म्हणून नाही.
बरं, सासरची आर्थिक परिस्थिती अत्यंत बेताची आहे. त्यांचा पगार सुद्धा माझ्या पगारापेक्षा खूप कमी आहे. त्यांच्या बहिणीचा संसार सुद्धा माझा नवरा सांभाळतो. दोन बहिणींचे नवरे नसल्यामुळे नणंदा, आई-वडिलांचा औषधांचा खर्च त्यांनाच करावा लागतो. दीर सुद्धा काही कमावत नाही.
अशी परिस्थिती असताना सुद्धा ते त्यांच्या तुटपुंज्या पगारात हे सर्व करतात. बहिणींना भावाला, आई-वडिलांना सांभाळतात.
मी तर येथे एकटीच असते मुलीला घेऊन. तुला माहित आहे, ते दर आठवड्याला येतात. आमच्या दोघांचेही जॉब वेगवेगळ्या ठिकाणी असल्यामुळे आम्हाला असं सर्व जुळवून घ्यावं लागतं.
वसुधा हे सर्व ऐकत असताना, तिच्या मनात हाच प्रश्न निर्माण झाला, की लग्न झाल्यानंतर तिचा पगार नेमका कुणाचा? सासरचा, माहेरचा, की स्वतःचा....