शून्य भाग 3 अंतिम

"तात्या, आम्ही तुम्हाला शब्द देतो इथून पुढे असं व्हायचं नाही आणि माझ्या मुलाने पुन्हा तुमच्या लेकिवर हात उगारला तर त्याला घरातून मी कायमचा बेदखल करेन." आप्पांनी आपला हात तात्यांच्या हातात दिला. ते आपल्या सुनेला घेऊन घरी आले.

इतके दिवस आई -आप्पा अजितशी दोन शब्द बोलत होते, आता तेही बंद झालं होतं. मुलंही बाबा म्हणत गळ्यात पडत होती. आता तीही जवळ येईनाशी झाली. मंजिरी अजितकडे लक्ष देत नव्हती. नोकरी नाही, घरात माणसं असून ती नीट वागत नाहीत, मित्र कधीही दुरावले होते. हातात पैसा, पद काहीही उरलं नव्हतं. एरवी अजितची बाजू घेऊन बोलणारे शेजारी आता त्याला नाव ठेवत होते, "पद, प्रतिष्ठा असेल तरच माणसाला मान मिळतो. बायकोला मारहाण करणाऱ्या माणसाची किंमत नेहमी शून्यच असते."