आक्का

“होय का?” आक्कांच्या मनातून दूर गेलेला काळोख पुन्हा मनात साठू लागला. उजेड असतानाही. राधा खूप बोलत होती, पण त्या बोलण्याकडे त्यांचं लक्षच नव्हतं. त्यांनी आमटीत कुस्करलेली पोळी तशीच बाजूला ठेवली आणि डोळे मिटून घेत त्या म्हणाल्या, “मला झोप येतेय राधा, झोपते मी.” पण डोळे मिटून घेतले तरी डोळ्यातून पाणी वाहात होतं. झोप लागतच नव्हती. देवाला नमस्कार करावा असंही त्यांना झोपताना वाटलं नाही.