घरटं भाग ५

त्याने स्वतःच्या डोळ्यांनी आई-वडीलांना आगीत भस्म होताना पाहिलं होतं. आणि त्याच वेळी, आठवलं त्याची आई गरोदर होती. एक दिवस तिनं त्याला सांगितलं होतं, "लवकरच तुझ्याकडे भाऊ किंवा बहीण येईल."आणि विराजनं त्या क्षणी हट्टाने म्हटलं होतं “आई, मला बहीणच हवी. मी तिला सोडून कुठं जाणार नाही. दरवर्षी राखी बांधून घेणार... सांगणार सगळ्यांना की माझी हि बहीण आहे.”पण ती आग सगळं घेऊन गेली. विराज तिथंच बेशुद्ध झाला. आणि जेव्हा शुद्धीत आला, तेव्हा तो मुंबईला होता आजीच्या घरी. त्या गावाची, त्या आगीतली, त्या बहिणीची आठवण विसरून टाकायचा हट्ट त्याच्या आजीनं लावला आणि काळाच्या धुक्यात कुठंतरी हरवलेलं ते सगळं.पण त्या घरानं त्याला विसरलं नव्हतंसमोर उभी असलेली ती मुलगी… ती त्याचीच बहीण होती.त्याच्या मनातून हरवलेलं, पण काळजाच्या कप्प्यात अजूनही दडपून बसलेलं ते एक ऋण.त्याच्या डोळ्यांत पाणी आलं.