जिया धडक धडक जाये भाग एक

हे सगळं आठवून पर्ण पूर्णपणे निःशब्द झाली. तिला पूढचा कुठलाच संवाद आठवेना, जवळपास पाच सात मिनिटांचा पाॅज गेल्यावर शेवटी न राहून समर पर्णवर रागाने बरसला, “मिस भावे तुमचं हे काय सुरू आहे? दोन दिवसांआधी तुम्हाला स्क्रिप्ट घरी दिली होती ना संवाद पाठ करण्यासाठी? आज फायनल टेक आहे. चार दिवसांनंतरची तारीख आहे प्रसारणाची, स्टेशन डायरेक्टरने हे नाटक शेड्युल केलं आहे, मला एडिटिंग करता कमीत कमी दोन दिवस लागणार आहेत आणि तुम्ही ऐनवेळी संवाद विसरता? हे नभोनाट्य एअर वर जायलाच हवं. एक तर तुम्हाला नीट संवाद फेक जमत नाही, संवाद पाठ करून या म्हटलं तर त्याकडेही तुम्ही लक्ष देत नाही. घरी काय करता ओ तुम्ही? यानंतर माझ्या नाटकात असा गलथानपणा मला सहन होणार नाही.” समरची ही वाक्ये पर्णच्या जिव्हारी लागली, आणि नेक्स्ट टेक मध्ये पूर्ण नाटक व्यवस्थित रेकॉर्ड झालं. यावेळी पर्णला पूर्ण संवाद आठवून, संवाद फेकही जमली आणि आवाजातले चढउतारही, पण तीच्या मनात समर विषयी मात्र फारच राग धुमसत होता.