डिसेंबर- जानेवारी 2025-26
दीर्घकथा लेखन स्पर्धा नशिबाचे धागे भाग-२
करार झाला, पण दोघांपैकी कोणाच्याही चेहऱ्यावर आनंद नव्हता. आरवने ती कागदपत्रे कपाटात ठेवली आणि शांतपणे म्हणाला, "लग्न उद्या आहे. अगदी साधे, मोजक्या लोकांमध्ये. आजोबांना आनंद झाला पाहिजे."
मितालीने फक्त मान हलवली. तिचा शांतपणा आरवला अस्वस्थ करत होता. एकीकडे तो एका मोठ्या जबाबदारीतून मुक्त होण्यासाठी 'करारावर' अवलंबून होता, तर दुसरीकडे मिताली इतक्या मोठ्या निर्णयावर इतकी सहज कशी असू शकते, याचा त्याला विचार पडला. यामागे तिची कोणती मजबूरी आहे?
दुसऱ्या दिवशी, एका लहान मंदिरात आरव आणि मिताली विवाहबंधनात अडकले. आरवच्या कुटुंबातील लोकांच्या डोळ्यात आनंद दिसत होता, विशेषतः आजोबांच्या. त्या आनंदाचे क्षण दोघांनीही चेहऱ्यावर 'कृत्रिम' हास्य ठेवून पार पाडले.
नव्या घरात, आरवच्या आलिशान बंगल्यात मितालीचे आगमन झाले. दोघांच्याही मनात एकच विचार होता - 'सहा महिने'. हॉलमध्ये प्रवेश करताच आरव थांबला. त्याने मागच्या बाजूला असलेल्या एका बंद दाराकडे बोट दाखवले.
"हा तुझा बेडरूम आणि ही माझी," त्याने स्पष्ट केले. "आपला 'करार' वैयक्तिक स्वातंत्र्याच्या अटीवर झाला आहे. तू तुझ्या बेडरूममध्ये पूर्णपणे सुरक्षित आणि स्वतंत्र असशील."
मितालीला त्याच्या 'स्पष्टवक्तेपणाची' सवय नव्हती. "हो," ती फक्त म्हणाली.
रात्री, जेवणानंतर आरव आपल्या लॅपटॉपवर काम करत बसला, तर मिताली तिच्या खोलीत गेली. ती खोली सुंदर आणि मोठी होती, पण तिथे एका अनोळखी व्यक्तीचे वर्चस्व जाणवत होते. तिला तिचा जुना, छोटासा बेडरूम आठवला, जिथे ती मध्यरात्री उठून चित्रं रंगवायची किंवा कविता लिहायची.
मितालीने हळूच तिच्या बॅगेतून एक जुनी, फाटलेली डायरी काढली. तिचा सर्वात मोठा आधार. त्या डायरीतील एका पानावर एका तरुणाचे नाव वाचून तिच्या डोळ्यांत पाणी आले. दीपक.
इकडे, आरव काम करत असताना, त्याला मितालीच्या खोलीतून गाण्याची धून ऐकू आली. ती गाणी खूप जुनी आणि शांत होती, जी त्याला त्याच्या आईच्या आठवणी करून देत होती. आरवला शांत संगीताची सवय नव्हती. त्याचे आयुष्य नेहमीच 'फास्ट ट्रॅक'वर होते. तो शांतपणे उठला आणि तिच्या खोलीच्या दिशेने गेला.
दाराच्या चौकटीजवळ तो क्षणभर थांबला. मिताली बेसावधपणे, हसून, स्वतःमध्ये मग्न होऊन गाणं गुणगुणत होती. ती त्याची 'कराराची पत्नी' नाही, तर एक आनंदी आणि निरागस मुलगी वाटत होती.
ती गात असतानाच, तिने अचानक आरवला पाहिले. गाणे लगेच थांबले. दोघांच्या नजरा जुळल्या. मिताली गोंधळली, तर आरव अपराधी भावनेने म्हणाला, "सॉरी. मी फक्त... हे गाणं... ऐकत होतो."
मिताली लगेच सावरली. "माझ्या अटींप्रमाणे, तुम्ही माझ्या वैयक्तिक आयुष्यात हस्तक्षेप करणार नाही."
आरव लगेच मागे फिरला. "मी माझ्या अटी विसरलो नाहीये," तो म्हणाला. "पण तू त्या डायरीत काय वाचत होतीस? ती कोणाची आहे?"
मितालीच्या चेहऱ्यावरचा रंग उडाला. आरवने चुकून तिचा हा भावनिक क्षण पाहिला होता. ती डायरी तिच्यासाठी खूप महत्त्वाची होती, ज्यात तिचे प्रेम आणि तिच्या स्वप्नांची कहाणी लपलेली होती. आता ती आरवला या डायरीबद्दल काय सांगणार? आणि आरवने तिच्या वैयक्तिक गोष्टी विचारून 'कराराची सीमा' ओलांडली आहे हे ती त्याला कसे दाखवणार?
सदर दीर्घकथेचे भाग नियमित पोस्ट होणार असून याचे पुढील भाग चुकू नयेत म्हणून पेज फॉलो करा आणि फॉलो सेटिंग मध्ये जाऊन "favorite" ऑप्शन निवडून घ्या जेणेकरून एकही भाग सुटणार नाही.
सदर दीर्घकथेचे भाग नियमित पोस्ट होणार असून याचे पुढील भाग चुकू नयेत म्हणून पेज फॉलो करा आणि फॉलो सेटिंग मध्ये जाऊन "favorite" ऑप्शन निवडून घ्या जेणेकरून एकही भाग सुटणार नाही.
©®जान्हवी साळवे
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा