फक्त तू... ओढ मनाची भाग दोन

जयंत भोसले पाटील हे शांत, गंभीर आणि अत्यंत शिस्तप्रिय व्यक्ती होते. त्यांचं बोलणं कमी, पण शब्द पक्के असायचे. निर्णय घेण्यात ते कठोर दिसतात, पण त्या कठोरतेच्या मागे त्यांच्या कुटुंबाचं भलं असतं.
बाहेरच्या लोकांसाठी ते जणू “कडक” पाटीलच
पण जवळून पाहिलं की ते अत्यंत संवेदनशील बाप दिसून यायचा. तर भावनांपेक्षा कर्तव्य,जबाबदारी श्रेष्ठ हे त्यांचं तत्त्व ते आजपर्यंत जपून होते. आपल्या दोन्ही मुलावर ते खूप प्रेम करतात. पण विराजसची उधळपट्टी, त्याची त्यात वाया जाणारी ऊर्जा, बेफिकिरी… हे बघून ते आतून तुटतात, कारण घराची, जमिनीची, व्यवसायाची किंमत ते फक्त प्रॉपर्टी म्हणून पाहत नव्हते तर त्यांच्यासाठी ते सगळं त्यांच्या पूर्वजांचा वारसा, त्यांचे कष्ट आणि कुटुंबाची प्रतिष्ठा होती. त्यांच्या मते ही प्रॉपर्टी उडवण्यासाठी नसून त्यात वाढ करून संभाळण्यासाठी पुढच्या पिढीकडे द्यायची. पण ज्याच्यात लायकी, मेहनत करण्याची तयारी आणि जबाबदारी घ्यायची धमक आहे, 
त्यालाच प्रॉपर्टीत हिस्सेदारी मिळायला हवी. हे मनापासून त्यांचं मत होत पण  विराजसने जर चुकीच्या मार्गावर पाय टाकला असेल तर प्रॉपर्टीतला त्याचा हक्कही धोक्यात येऊ शकतो हे सांगताना त्यांनी अजिबात संकोच ठेवला नाही. ते कधीच प्रॉपर्टीच्या मागे पळाले नाहीत.
पण कोणी त्यांचा वारसा वाया घालवेल ही गोष्ट ते सहन देखील होत नव्हती. ते वडील म्हणून पूर्ण गोष्टी विराजसला सांगू शकत होते पण त्यांनी ते सगळं समजावण्यासाठी अनुराधालाच पाठवले. त्यांना सुद्धा हा निर्णय ऐकून धक्कादायक बसला होता, पण आपला नवरा चुकीचा नाही ह्यावर त्यांचा ठाम विश्वास होता.