ती सध्या एक गृहिणी, दोन मुलींची आई आणि एका मध्यमवर्गीय घरातील सुन होती. पण त्याआधी ती एक होणारी फिनान्स प्रोफेशनल होती – B.Com, MBA in Finance. कॉलेजमध्ये पहिल्या तीन रँकमध्ये राहिलेली, स्वप्नं मोठी, दृष्टिकोन स्पष्ट.
पण लग्न झालं आणि तिचं स्वप्न काळजीत गुंडाळून कपाटात ठेवलं गेलं.
एका जुन्या मैत्रिणीचा फोन आला –
“श्रेया, माझ्या कंपनीत अकाउंट असिस्टंटची पोस्ट आहे. तुला परत काम करायचं आहे ना? मी recommend करू का?”
“श्रेया, माझ्या कंपनीत अकाउंट असिस्टंटची पोस्ट आहे. तुला परत काम करायचं आहे ना? मी recommend करू का?”
ती एक क्षण थांबली. डोळे मिटले. आतल्या आवाजाने म्हटलं – हो.
ती संध्याकाळी जेवण झाल्यावर, शांतपणे समीरला विचारायला बसली –
ती संध्याकाळी जेवण झाल्यावर, शांतपणे समीरला विचारायला बसली –
“माझ्या मैत्रिणीनं सांगितलं एक जॉब आहे. मी apply करू का?”
समीरनं डोकं वरही केलं नाही.
“आपल्याला गरज काय आहे? मी कमावतो ना पुरेसं. तू बघ मुली, आई-वडील, घर.”
“आपल्याला गरज काय आहे? मी कमावतो ना पुरेसं. तू बघ मुली, आई-वडील, घर.”
श्रेया म्हणाली, “माझं शिक्षण, अनुभव, ते मी का गमवायचं?”
तेवढ्यात सासूबाई तडातड बोलल्या –
“स्वप्न सगळ्यांना असतात. पण लग्न झाल्यावर बाईला घर बघावं लागतं.
सूनबाई बाहेर जाऊ लागल्या की घर पोरकं होतं. मग आजारपण कोण बघणार, लेकरांचं खाणं कोण करणार?”
“स्वप्न सगळ्यांना असतात. पण लग्न झाल्यावर बाईला घर बघावं लागतं.
सूनबाई बाहेर जाऊ लागल्या की घर पोरकं होतं. मग आजारपण कोण बघणार, लेकरांचं खाणं कोण करणार?”
आई-वडिलांनाही तिनं नंतर सांगितलं.
आईनं क्षणात उत्तर दिलं –
“तुझी बड्या कंपनीत जाण्याची हौस अजून गेली नाही वाटतं. आता आई झाली आहेस, हे समजून घे.”
आईनं क्षणात उत्तर दिलं –
“तुझी बड्या कंपनीत जाण्याची हौस अजून गेली नाही वाटतं. आता आई झाली आहेस, हे समजून घे.”
सर्व ठिकाणी तिनं 'नको'च ऐकलं.
श्रेया: “हो म्हणणं माझा गुन्हा नाही”
त्या रात्री ती गप्प बसून लिहित होती. जुना रिज्युम अपडेट करत होती.
मुली झोपल्या होत्या, घर शांत होतं. पण तिचं मन आगीत होतं.
ती स्वतःशीच बोलली –
“मी जर ही संधी गमावली, तर मी स्वतःला कधीच माफ करणार नाही.
हे घर माझं आहे, पण मी फक्त घरापुरती नाही.”
त्या रात्री ती गप्प बसून लिहित होती. जुना रिज्युम अपडेट करत होती.
मुली झोपल्या होत्या, घर शांत होतं. पण तिचं मन आगीत होतं.
ती स्वतःशीच बोलली –
“मी जर ही संधी गमावली, तर मी स्वतःला कधीच माफ करणार नाही.
हे घर माझं आहे, पण मी फक्त घरापुरती नाही.”
दुसऱ्या दिवशी तिनं स्पष्ट सांगितलं –
“मी अर्ज करतेय. जॉब लागला तर जॉईन करणार.
मी घराकडे दुर्लक्ष करणार नाही, पण माझ्या स्वप्नांकडेही नाही.”
“मी अर्ज करतेय. जॉब लागला तर जॉईन करणार.
मी घराकडे दुर्लक्ष करणार नाही, पण माझ्या स्वप्नांकडेही नाही.”
समीरनं एक कटाक्ष टाकला –
“बरं. बघ मग काय जमतंय. पण नंतर तक्रारी नकोत.”
“बरं. बघ मग काय जमतंय. पण नंतर तक्रारी नकोत.”
सासूबाई थोडा वेळ शांत राहिल्या आणि शेवटी म्हणाल्या –
“आम्ही सांगून थकलो. आता तूच समज.”
“आम्ही सांगून थकलो. आता तूच समज.”
श्रेयानं आवाज न वाढवता, न बोलता, फक्त एक निर्णायक शांतता घेतली.
तिचं सिलेक्शन झालं. ती ऑफिसला जाऊ लागली.
सकाळी ५:३० ला उठून घरकाम, डबे, मुली, स्वयंपाक... मग ऑफिस.
संध्याकाळी परत आल्यावर पुन्हा संसार.
एकही गोष्ट ढिली नाही. पण तिच्या थकव्याकडे कुणी पाहिलं नाही.
सकाळी ५:३० ला उठून घरकाम, डबे, मुली, स्वयंपाक... मग ऑफिस.
संध्याकाळी परत आल्यावर पुन्हा संसार.
एकही गोष्ट ढिली नाही. पण तिच्या थकव्याकडे कुणी पाहिलं नाही.
सासूबाई म्हणायच्या –
“तू घराकडे लक्ष कमी देऊ लागलीस.”
समीर फक्त तोंडावर पडदा ठेवायचा – मौनाचं.
“तू घराकडे लक्ष कमी देऊ लागलीस.”
समीर फक्त तोंडावर पडदा ठेवायचा – मौनाचं.
पण ऑफिसमध्ये तिचं काम बोलत होतं.
ती MIS report लवकर पूर्ण करत होती, internal audits flawless होत होते.
ती एक dependable नाव झाली होती.
ती MIS report लवकर पूर्ण करत होती, internal audits flawless होत होते.
ती एक dependable नाव झाली होती.
तीन वर्षं गेली. एकही सुट्टी नाही, एकही तक्रार नाही.
एक दिवस HR चा मेल आला –
“Promotion – Senior Finance Lead, Hike – 45%.”
एक दिवस HR चा मेल आला –
“Promotion – Senior Finance Lead, Hike – 45%.”
ती काही क्षण स्क्रीनकडे पाहत बसली.
आतल्या थरथरत्या शांततेत डोळ्यांतून अश्रू वाहू लागले.
ती हारली नव्हती. तिनं कुणालाही हरवलं नव्हतं. पण तिनं स्वतःला परत मिळवलं होतं.
रात्री सगळं शांत होतं. दोन्ही मुली झोपल्या होत्या. समीर फोन स्क्रोल करत होता. श्रेया हॉलमध्ये एकटीच खुर्चीवर बसून खिडकीतून बाहेर बघत होती.
आतल्या थरथरत्या शांततेत डोळ्यांतून अश्रू वाहू लागले.
ती हारली नव्हती. तिनं कुणालाही हरवलं नव्हतं. पण तिनं स्वतःला परत मिळवलं होतं.
रात्री सगळं शांत होतं. दोन्ही मुली झोपल्या होत्या. समीर फोन स्क्रोल करत होता. श्रेया हॉलमध्ये एकटीच खुर्चीवर बसून खिडकीतून बाहेर बघत होती.
काही क्षणांनी तो म्हणाला,
“काय झालं?
श्रेयानं त्याच्याकडे पाहिलं. नजर थेट होती – न तल्ख, न रडवेली – फक्त थेट.
एक मेल आलाय.
पगार वाढला आहे. पदही.
पण हे फक्त मेल नाही समीर… हे उत्तर आहे.
मी चुकीची नव्हते, हे सिद्ध झाल्याचं उत्तर.
माझ्या कष्टांचं मोजमाप, जे इथं कुणालाही दिसलं नाही, ते त्या मेलमध्ये स्पष्ट लिहिलंय.
मी जिच्यासाठी घर सांभाळलं, त्यांना मी फक्त बायको वाटले.
मी जिच्यासाठी मुलींचा सांभाळ केला, त्यांना मी फक्त आई वाटले.
पण मला माझ्यातली ‘मी’ परत सापडली... आणि त्या मेलमुळे नाही, तर मी जेव्हा नकार झेलले, तेव्हा.
मी आता फक्त सासरची सून, तुझी पत्नी, लेकरांची आई नाही…
मी माझी स्वतःची ओळख आहे. आणि आज ती मला स्वतःनं मान्य झाली आहे."
“काय झालं?
श्रेयानं त्याच्याकडे पाहिलं. नजर थेट होती – न तल्ख, न रडवेली – फक्त थेट.
एक मेल आलाय.
पगार वाढला आहे. पदही.
पण हे फक्त मेल नाही समीर… हे उत्तर आहे.
मी चुकीची नव्हते, हे सिद्ध झाल्याचं उत्तर.
माझ्या कष्टांचं मोजमाप, जे इथं कुणालाही दिसलं नाही, ते त्या मेलमध्ये स्पष्ट लिहिलंय.
मी जिच्यासाठी घर सांभाळलं, त्यांना मी फक्त बायको वाटले.
मी जिच्यासाठी मुलींचा सांभाळ केला, त्यांना मी फक्त आई वाटले.
पण मला माझ्यातली ‘मी’ परत सापडली... आणि त्या मेलमुळे नाही, तर मी जेव्हा नकार झेलले, तेव्हा.
मी आता फक्त सासरची सून, तुझी पत्नी, लेकरांची आई नाही…
मी माझी स्वतःची ओळख आहे. आणि आज ती मला स्वतःनं मान्य झाली आहे."
तो काही क्षण काहीच बोलला नाही.
शब्द नव्हते, कारण तिचं उत्तर नव्हतंच शब्दांनी मोजण्यासारखं.
शब्द नव्हते, कारण तिचं उत्तर नव्हतंच शब्दांनी मोजण्यासारखं.
नव्या प्रवासाची पायरी
दुसऱ्या दिवशी Leadership मीटिंगसाठी ती ऑफिसमध्ये बसली होती.
स्क्रीनवर welcome message आलं –
“Welcome, Shreya Kulkarni – Sr. Finance Lead”
दुसऱ्या दिवशी Leadership मीटिंगसाठी ती ऑफिसमध्ये बसली होती.
स्क्रीनवर welcome message आलं –
“Welcome, Shreya Kulkarni – Sr. Finance Lead”
ती हलकीशी हसली. तिचं ते हसू शांत होतं, पण विजयी.
Increment फक्त पगारात नव्हतं. Increment तिच्या ‘मी’ मध्ये झालं होतं.
Increment फक्त पगारात नव्हतं. Increment तिच्या ‘मी’ मध्ये झालं होतं.
सारांश:
Increment म्हणजे आकड्यांमधली वाढ नाही,
ती असते – विरोध झेलूनही उभं राहण्याची क्षमता.
Increment म्हणजे आकड्यांमधली वाढ नाही,
ती असते – विरोध झेलूनही उभं राहण्याची क्षमता.
ती असते – "तू चुकीची नाहीस" याची शिक्कामोर्तब.
आणि सगळ्यात महत्त्वाचं –
ती असते – स्वतःवर पुन्हा एकदा विश्वास ठेवणं.
आणि सगळ्यात महत्त्वाचं –
ती असते – स्वतःवर पुन्हा एकदा विश्वास ठेवणं.
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा