संरक्षण भाग सहा

नंदिनी ला आठवले की गेल्या दोन दिवसांपासून नीरज आपली खूपच काळजी घेत आहे, ती आजारी पडली त्याच दिवशी तिला भेटण्यासाठी नीरज सरळ तिच्या कडे आला होता आणि दार उघडत क्षणी आपण बेशुद्ध पडलो होतो, त्यानंतर तीन तास कसलीच शुद्ध नसताना नीरज आणि अंकिताने मिळून घेतलेली तिची आणि अभी ची काळजी तसेच परवा आराम करत असताना नीरज आणि मी दोघेच रूम मधे होतो. त्यावेळी पाणी हवे होते मला पण उठून पिण्याची ताकद नव्हती त्यावेळी नीरज ने माने खाली हात घालून कसे उठवले आणि आधार देत बसवले होते. त्याने स्वतःच्या हातांनी पाणी पाजले आणि पुन्हा झोपवले होते. पण मला काही झोप येत नव्हती, मी काहीच बोलले नव्हते पण त्याला माझी घालमेल समजली होती, म्हणून लहानपणी करत होता तसेच आताही तो माझ्या उशाशी बसून राहिला होता आणि झोप लागेपर्यंत डोक्यावरून कधी हात फिरवत होता तर कधी थोपटत होता. त्याच्या हातातील प्रेमाची ऊब लहानपणी जाणवत होती अगदी तशीच परवा ही जाणवली. हीच ऊब कुणाल च्या प्रेमात शोधण्याचा गेली सात हजार प्रयत्न केला मी पण त्याचा वासने ने भरलेला स्पर्श किळस आणत राहिला फक्त. पण आज कित्येक वर्षानी नीरज च्या प्रेमळ स्पर्शाची ऊब अनुभवत होते आणि त्यामुळेच डोळे बंद असूनही अश्रू अनावर होऊन कानाजवळ आले होते. त्यावेळी नीरज म्हणाला होता, रडू नको नंदू, विसरून जा कटू आठवणी आणि झोप. मी आहे तुझ्यासोबत आणि नेहमीच असेन. त्याने डोळे पुसले आणि रडू थांबले. त्या दिवशीचा प्रसंग नंदिनी आठवत होती आणि समोरच काम करत असलेल्या नीराजला हळूच न्याहाळत होती. काम करताना किती गोड दिसत होता नीरज. काय बगतेस नंदू ?? खालची मान वरही न करता त्याने विचारले तशी नंदिनी ने पुन्हा पुस्तकात मान घातली आणि वाचायला लागली. नीरज गालातल्या गालात हसून लॅपटॉप बंद करून उठला आणि तिच्याजवळ बसत विचारू लागला, नंदू खरंच तुला आता बरे वाटत आहे ना ?? त्याच्या प्रेमळ नजरे त त्याची काळजी स्पष्ट दिसून येत होती. ते पाहून नंदू चे डोळे पाणावले तसेच नीरज च्या डोळ्यात ही पाणी दाटून आले. त्याने हळूच तिचा हात हातात घेतला आणि म्हणाला, नंदू मी खरंच असा विचार केला नव्हता की तू पुन्हा माझ्या आयुष्यात अशी अचानक येऊन भेटशील. पण तसे झाले हे चांगले की वाईट हे मात्र समजत नाही अजून. नंदी तुझ्या डोळ्यात सतत येणारे पाणी, कुणाल बद्दलची तुझ्या मनात असलेली भीती, अभी साठी अफाट प्रेम आणि तुझा मानसिक ताण तशीच तुझी होणारी घुसमट हे सुधा पाहायला मिळतंय ग मला. माझी लहानपणीची नंदू अशी नव्हतीच, रागात वाट्टेल तसे बोलणारी, वाटणारी, स्वतःला हवं तेच करणारी भांडकुदळ नंदू कुठेतरी हरवली आहे. माझ्या नंदू चे असे अनपेक्षित नकारात्मक बदलेले रूप मला बघवत नाही. अजून तू मला तुझ्या आयुष्याबद्दल काहीच सांगितलेले नाही पण तरीही ते लपून राहील असे नाही ना नंदू. काहीही झालं तरी मी तुझ्या मनाविरुद्ध ते जाणून घेण्याचा प्रयत्न करणार नाही पण तू स्वतः सांगण्याची वाट मात्र आयुष्यभर पाहीन. मला तुझ्यासाठी जे आणि जितकं करता येईल ते ते मी करेन पण तुझी मर्जी असेल तेंव्हाच. पण एक कायम लक्षात ठेव तुझी अशी अवस्था पाहून मनाचे लाखो तुकडे होतात माझ्या, तुझ्याही पेक्षा जास्त त्रास होतो मला आणि त्याही पेक्षा वाईट या गोष्टीचं वाटत की मनात असूनही मी ही परिस्थिती बदलण्यासाठी काहीच करू शकत नाही कारण तू तशी परवानगी मला दिलेली नाही. म्हणूनच मध्यंतरी मंदिरात माझा स्वतः वरचा ताबा सुटला आणि मी जबरदस्तीने जाणून घेण्याचा प्रयत्न केला. पण त्यानंतर तुझा राग इतका त्रास देऊन गेला की चुकूनही अशी चूक करायची नाही ही शिकवण मिळाली मला. असो लवकरात लवकर पूर्ण बरी हो, तुझ्या अभी साठी आणि पुन्हा उभी रहा. आयुष्याच्या कोणत्याही वळणावर मी तुझ्या सोबत कायम असेन हे विसरू नको.