सांजवेल.. एक अंतहीन प्रतीक्षा..

                             त्या सांजवेळी तलावाच्या काठावर कबीरनं शेवटचा श्वास घेतला. ओठांवर केतकीचं नाव होतं, डोळ्यांत वाट पाहण्याची शेवटची व्याकुळता होती. पावसाचे थेंब त्याच्या चेहऱ्यावर पडत होते जणू आभाळही त्याच्यासोबत रडत होतं आणि गावकऱ्यांना त्या दिवशी उमगलं होतं “ओल्या सांजवेळी” केवळ पावसाचा शोक नव्हता, तर एका हृदयाची अंतहीन प्रतिक्षाही होती.