मी तुझ्यावर भरभरून प्रेम करेल, तुझ्या सगळ्या इच्छा पूर्ण करेल.... फक्त एकदा माझी साथ दे... माझे अभिरोदात केलेली कंप्लेंट मागे घे.... मी तुझा नवरा आहे आणि तू एक भारतीय नारी आहे.... भारतीय स्त्री आपल्या नवऱ्यासाठी काहीही करू शकते, ती कधीच त्याला दुःखात पाहू शकत नाही, तुम्ही अगदी तशीच आहेस ना म्हणून मला माहित आहे तू माझ्या विरोधात केलेले कंप्लेंट मागे घेण्यासाठीच इकडे आली आहेस ना..... " धर्मेश अगदी आनंदाने तिच्याकडे पाहून तिला विचारू लागतो....
आत्ता पुढें,
धर्मेश च्या चेहऱ्यावर असलेले ते उत्साही भाव, अजूनही तो दाखवत असलेले ते खोटं प्रेम, त्याच्या प्रेमळ बोलण्यामधून आपल्या जाळ्यात फोडण्याची त्याची ती शैली पाहून भार्गवी हलकेच आपले ओठ रुंदावत हसून त्याच्याकडे पाहू लागते...
धर्मेश च्या चेहऱ्यावर असलेले ते उत्साही भाव, अजूनही तो दाखवत असलेले ते खोटं प्रेम, त्याच्या प्रेमळ बोलण्यामधून आपल्या जाळ्यात फोडण्याची त्याची ती शैली पाहून भार्गवी हलकेच आपले ओठ रुंदावत हसून त्याच्याकडे पाहू लागते...
धर्मेशच्या बोलण्यामुळे तिच्या चेहऱ्यावर आलेले हसू पाहून मिस्टर विश्वास ही विचारात पडतात... ' ही खरच त्याला एक चान्स येण्याचा विचार करत आहे का ? अजूनही तिच्या मनामध्ये धर्मेश बद्दल प्रेम आहे का? ती अजूनही जर स्वतःचे भविष्य धर्मेश सोबत पाहत असेल तर मी तिच्या रस्त्यात मध्ये येणार नाही.. यावेळीही तिला काहीही न सांगता मी तिच्या आयुष्यातून निघून जाईल पण कायमचा... ' मिस्टर विश्वास मात्र स्वतःच्या मनामध्येच विचार करू लागतात...
हे विचार करत असताना त्यांना किती त्रास होत असतो हे त्यांचे त्यांना समजत असतं.... कितीतरी प्रयत्न नाही त्यांनी पहिल्यांदा स्वतःच्या मनाला सावरलेले असते परंतु आता पुन्हा एकदा आपल्या मनाला सावरण्याची हिंमत त्यांना जोडणे अशक्य वाटू लागते.... त्यांची आता तिकडे उभे राहण्याची ही इच्छा होत नाही... ते तिकडून निघून जाण्यासाठी आपला पाऊल पुढे टाकणार त्याच्या आधीच भार्गवी धर्मेश च्या दिशेने पुढे चालत जाते.... तिला तसे जाताना पाहून विश्वास आश्चर्याने तिच्याकडे पाहू लागतात...
" धर्मेश तुला अजूनही स्वतःच्या खोट्या प्रेमावर किती जास्त विश्वास आहे ना... तुला असे वाटत असेल ना की, अजूनही मी दोन गोड शब्द बोलून भार्गवीला सहजपणे माझ्या प्रेमाच्या जाळ्यात अडकवू शकेल.... ही काय मूर्खच आहे , हिला थोडं प्रेम काय दाखवलं की , डोळे बंद करून लगेच विश्वास ठेवायला मोकळी होते... आपण पाहिजे तेव्हा तिच्या शरीराचा तिच्या बुद्धिमत्तेचा वापर आपल्या फायद्यासाठी करू शकतो आणि ती आपल्या वर असलेल्या प्रेमामुळे आपल्याला काहीही बोलणार नाही.... " भार्गवी अगदी सहजपणे त्याच्या समोर उभी राहून त्याला विचारते...
" नाही भार्गवी, तू चुकीचा विचार करत आहे.... माझे प्रेम खोटे नाही.... मी खरंच तुझ्यावर खूप मनापासून प्रेम... " धर्मेश तिच्याकडे पाहून तिला समजावण्याचा प्रयत्न करतच असतो की त्याला काही समजण्याच्या आतच त्याच्या गालावर एक जोरदार चपराक पडलेली असते.... त्याला इतक्या जोरात लागलेल असतं की, काही वेळ त्याच्या कानामधून चिमण्या उडाल्या सारखे आवाज येऊ लागतात.... त्याच्या एका बाजूचे कान बधिर झाल्यासारखे त्याला वाटू लागते.... तू काही क्षणच स्तब्ध उभे राहून आपल्या सोबत काय घडले हे समजण्याचा प्रयत्न करू लागतो.... भार्गवीच्या पाचवी बोटांच्या वळा त्याच्या गालाखाली उमटलेल्या असतात.....
' तुझी हिम्मत कशी झाली माझ्यावर हात उचलण्याची ? " इतक्या सगळ्या माणसांसमोर एका स्त्रीने आपल्यावर हात उचलला हा अपमान त्याला सहन होत नाही आणि तो रागानेच भार्गवीकडे बघून बोलतच तिच्या अंगावर धावून येणार इतक्यात मिस्टर विश्वास मध्ये येऊन त्याला अडवतात....
" तिने जी काही हिम्मत दाखवली ती तिला दाखवायलाच पाहिजे होती आणि ते गरजेचं होतं, पण तू विचार करून वाग..... एवढं लक्षात ठेव की , आता भार्गवी एकटी नाही... तुला जर तुझ्या या दोन्ही पायांवर सुखरूप उभा राहायचं असेल तर तिच्यापासून दहा पावलं मागेच राहा , नाहीतर यापुढे स्वतःच्या पायावर उभा राहण्याच्या लायकीचा राहणार नाहीस.... तिला स्पर्श जरी केलास तरी यापुढे कुणाला स्पर्श करण्याच्या लायकीचा तुला ठेवणार नाही.... " मिस्टर विश्वास रागीट नजरेने त्याच्याकडे पाहून आपल्या धारधार आवाजामध्ये त्याला धमकी देऊन मोकळे होतात....
त्यांच्या आवाजातला तो स्वर आणि त्यांच्या डोळ्यातला तो राग पाहून ॲक्शन धर्मेश नाही भीती वाटू लागते आणि तो आपोआपच काही पावलं मागे जातो....
" तुला अजूनही या माणसासोबत काही बोलायचं आहे का ? " मिस्टर विश्वास त्याच्यावर असलेली आपली रागीट नजर तशीच ठेवत इकडे भार्गवीला विचारतात...
" नाही.... या दोघांना त्यांची योग्य ती जागा दाखवून देण्यासाठीच मी इकडे आले होते आणि आता मला असे वाटत आहे की, माझे काम झाले आहे... आता अजून इकडे थांबून या लोकांची तोंड बघण्याची माझी अजिबात इच्छा नाही.... मिस्टर विश्वास मला इकडे अजून नाही थांबायचं आहे... " भार्गवी त्यांच्याकडे पाहत त्यांचा हात पकडून बोलते...
तिच्या झालेल्या स्पर्शाने अचानक त्यांच्या डोळ्यात असलेला राग शांत होऊन आपली नजर खाली घेऊन एक नजर तिच्या पकडलेले हाताकडे पाहून तिकडून चालायला सुरुवात करतात.... त्यांच्यासोबतच भार्गवी , मेघा आणि त्यांना घेऊन आलेला हवालदार पुढे जाऊ लागतो....
धर्मेश सोबत असलेल्या हवालदार त्याला त्यांचे आत मध्ये ढकलून देतात.... धर्मेश मात्र काही न सुचल्यासारखं भार्गवीचे हे नव रूप पाहून स्तब्ध होऊन तिच्याकडेच पाहू लागतो... रोहन एक नजर धर्मेश कडे पाहून मेघाला आवाज देऊन थांबवण्याचा प्रयत्न करत असतो परंतु मेघा त्याला काहीही प्रतिसाद न देता पुढे निघून जाते..... ते सगळे येऊन मुख्याधिकारी यांच्या केबिनमध्ये बसतात.....
" आपण लवकरच तुमची केस कोर्टामध्ये ओपन करणार आहोत..... पुढचे काही दिवस तुम्हाला कोर्टामध्ये येऊन त्यांच्या विरोधात साक्ष द्यावी लागेल , तुमच्या सोबत जे काय झालं होतं ते सगळं सांगावे लागेल... आम्ही स्वतः त्यांच्या विरोधात असलेले सगळे पुरावे कोर्टामध्ये हजर करू आणि या सगळ्या नालायक माणसांना जास्तीत जास्त शिक्षा होईल असाच प्रयत्न करू... " मुख्याधिकारी भार्गवी कडे पाहून शांत स्वरात सांगू लागतात....
" हो सर , अशा या लोकांमुळेच आपल्या देशामध्ये असलेल्या नागरिकांना खूप त्रास सहन करावा लागतो त्यामुळे अशा नराधमांना चांगलीच शिक्षा झाली पाहिजे.... " भार्गवी पण शांतपणे त्यांच्याकडे पाहून बोलते...
" सर यावेळी आम्ही सगळे भार्गवी सोबत आहोत... मागच्या वेळी त्या धर्मेशचे आणि रोहनचे ऐकून आम्ही कोणीही कोर्टामध्ये आलो नव्हतो , पण यावेळी असे काहीही होणार नाही... आमच्या ऑफिस मधली माणसं त्यासोबत आमच्या ऑफिसचे निकम सरही कोर्टामध्ये येऊन भार्गवीच्या बाजूने आणि त्या लोकांच्या विरोधात साक्ष देण्यासाठी तयार आहेत... " मेघा त्या सगळ्यांकडे पाहून त्यांना सांगते....
मुख्याधिकारी आणि मिस्टर विश्वास काही महत्त्वाचे बोलून नंतर त्यांचा निरोप घेऊन मेघा आणि भार्गवीला घेऊन पोलीस स्टेशन मधून बाहेर पडतात....
" चला मॅडम तुम्हालाही तुमच्या घरी सोडतो... " मिस्टर विश्वास मेघाकडे पाहून बोलतात...
" सर प्लीज तुम्ही मला असे मॅडम बोलू नका मला मेघात बोला ना तशी पण मी तुमच्या लहान बहिणीसारखी आहे... " मेघा त्यांच्याकडे पाहून हसून उत्तर देते...
" ठीक आहे... मग त्या विचारण्याची गरज नाही , एक भाऊ हक्कानेच आपल्या बहिणीलाच्या घरी सोडायला जाऊ शकतो ना ... " मिस्टर विश्वास हलकेच स्मित करत तिला बोलतात...
मिस्टर विश्वास ड्रायव्हिंग सीट वर येऊन बसतात , तर मेघा मागच्या बाजूला जाऊन बसते... भार्गवी त्या दोघांना बसलेले पाहून मिस्टर विश्वास यांच्या बाजूच्या सीटवर येऊन बसते...
" मेघा खरंच मला तुझा वर खूप अभिमान वाटत आहे... तू अगदी योग्य निर्णय घेतला आहे... आधी तर मला त्या रोहनचं बोलणं ऐकून तुझ्याबद्दल खूपच वाईट वाटले होते, ज्याप्रमाणे मला माझे प्रेम भेटले नाही तसेच तुलाही तुझ्या आयुष्यात तुझे प्रेम भेटणार नाही हा विचार करूनच खूप त्रास होत होता, पण जेव्हा तू समोरूनच त्याला योग्य ते उत्तर दिले तेव्हा मात्र मला मनातून आनंद झाला.... " भार्गवी मागे पाहून मेघाकडे बघत बोलते....
' ज्याप्रमाणे मला माझे प्रेम भेटले नाही.... ' भार्गवीचे हे शब्द मात्र मिस्टर विश्वास यांच्या खोलवर हृदयात ऋतू लागतात... तिच्या या बोलण्याचा त्यांनाच त्रास होऊ लागतो परंतु अजूनही ते शांत असतात आपल्या मनातल्या भावना तिला सांगत नाही.... ते शांतपणे समोर बघून गाडी चालवू लागतात...
" प्रेम करताना मला माहित नव्हते की , मी एका वाईट माणसावर प्रेम करत आहे ते... असे प्रेम आयुष्यात येण्यापेक्षा मी एकटी राहिलेली कधीही चांगली आणि राहिला प्रश्न प्रेमाचा तरी देवाने प्रत्येकाच्या नशिबात काही ना काही लिहून ठेवलेले असते... मला विश्वास आहे तुझ्याही नशिबात तुझ्यावर खूप प्रेम करणारा, तुझ्या विचारांचा आदर करणारा , तुझी काळजी घेणारा कोणीतरी लिहून ठेवला असेल आणि योग्य वेळ आली की तो तुझ्यासमोर येईल..... " मेघा भार्गवी कडे पाहून प्रेमाने बोलू लागते...
" कदाचित समोर आलाही असेल परंतु तुमच्या मैत्रिणीनेच अजून त्याच्याकडे लक्ष दिले नसेल तर... " तिचं बोलणं ऐकून पटकन मिस्टर विश्वास बोलून मोकळे होतात... त्यांचं बोलणं ऐकून मेघा आणि भार्गवी दोघी पण आश्चर्याने त्यांच्याकडे पाहू लागतात....
.
..
...
To be continued....
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा